Bölüm /1/

353 23 31
                                    

Merhaba öncelikle kurguma hogeldinizz, tarih yazar mısınız

Bu benim ilk kurgum yazım hatalarım olabilir şimdiden affola canlarım neyse uzatmicam hadi devam

-----------------------------------------------------------

Umay Mina yıldız (DEMİREL)

Tamam sakinim, sakinimm ah hayır değilim sabahın köründe annem ve babamın bağırması yüzünden değilim. Bugün pazar bugün PAZAR yani tatil ama canım (!) ailem yüzünden bana tatil yasaktı

Bu böyle olmaz diyip yataktan kalktım, odadan çıkıp lavaboya gittim, işimi halledip sesin kaynağına doğru yaklaştım.

Normal bir aileye sahip değildim ama ailemi az çok seviyorum onlar beni çokta sevmesede yaptığım yaramazlıklardan asiliğimden ve dik başlılığımdan rahatsızlar ama kim takar

Anne dediğim kadının yanına yaklaştım kızgın bir şekilde babama bakıyordu babam ise çok sakindi , harika(!) acaba ne oldu.

Salona girdiğinde ikiside beni görünce susmaya başladılar.

"Günaydin, ne oldu neden bağırıyorsunuz ?" Dedim gayet rahat bir şekilde annem bana uzun uzun baktı ve hemen toparladı.

"Umay uzatmicam , bu sabah doktor aradı hastanede doğduğun gün karıştırılmış olabilirsin hadi hazırlan gidiyoruz " Son sözleri babama bakarak söylemişti

Bir dakika ne?!? " Hadi Canım?! Gerçekten mi şaka mı yapıyorsun ? Anne? "
Annem bana uzun uzun baktı ve gitti babama baktığım zaman elinde telefonla uğraştığını gördüm.

Gözlerim dolmuştu, annemin ve babamın bu umursamaz tavrı dikkatimi dağıtmıştı. Nasıl bu kadar duygusuz söyleyebiliyorlardı aklım almıyordu. Kalbim hızla atmaya ellerim terlemeye başlamıştı stres olduğum zaman ki gibi.

Ben küçükkende benimle ilgilenmezlerdi komşuya bırakırlardı, sokağa bırakır akşam eve dönersin derlerdi. Ama küçüktüm ve bunun güzel birşey olduğunu sanıyordum, meğersem beni başlarından kovmak içinmiş. Hiçbir zaman yaptığım birşeyle mutlu olmaz sevinmezlerdi.Küçükken yaptığım hatalara karşı bana vururlardı en sevdiğim saçlarımı çekerlerdi.Yaşım ilerledikçe buna izin vermedim.

Okulda notlarım hep yüksekte ama onlara bunu söylediğimde hep aynı cevap "Neden daha iyisi değil" Beni insanlarla karşılaştırmaya bayılıyorlardı. Sürekli daha çok çalıştım ve bu beni yıprattı onların yüzünden .

Omzumdan sarsılmam ile düşüncelerimi bir kenara bıraktım
Babamın "hadi seni bekleyemeyiz hızlı ol " Diyişi daha çok canımı yakıyordu arkasından baba demiştim ama o telefonla konuşuyordu...

Gözlerimi kırpıştırdım ve gözyaşarımı yok ettim bana nasıl davranılıyorsa aynı karşılığı verirdim odama gittim ve elime geçirdiğimi giydim.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hadi Canım?!  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin