SIĞINAK

birinci bölüm

Alper'in bel kıvrımımda dolaşan elleri ve omzuma kondurduğu öpücükler uykumu bolmuştu. Ona doğru döndüm ve gülümsedim o da bana gülümseyip "Artık uyansan mı acaba ?" Başımı olumsuz anlamda sallayıp yorganı iyice kendime çektim. "Sevgilim.." Diyip bu sefer de saçlarımla oynamaya başlaması ile uykum iyice açılmıştı.

"Günaydın hayatım." Gülümseyip onun gamzesini öptüm her sabah yaptığım gibi. "Artık kalkman lazım doktorun gelecek bugün biliyorsun." Demesi ile kaşlarım çatılmıştı. Doktor istemediğimi defalarca söylememe rağmen bunda olan ısrarı bunaltıcıydı. "Ben gayet iyiyim Alper, doktora ihtiyacım yok."

"Sadece değerlerine bakılacak sevgilim. İhtiyaçtan değil sadece rutin kontrol bunlar." Dediğine cevap vermeden yataktan kalkıp banyoya geçtim. Saçımı gelişi güzel toplayıp mandal toka ile tutturdum.
Yüzümü yıkayıp banyodaki işimi halletmiş ve çıkmıştım.

"Ben bu gece toplantı için Londra'ya gideceğim. Sabaha karşı falan, sabah  indiğim gibi yazacağım."

Onu başımla onaylamış birşey söylememiş ve giyinme odasına gidip bir siyah eşofman ve beyaz tişört giyip çıktım. Odaya geldiğimde burda değildi yüksek ihtimalle çıkmıştı. Bütün gün gene yalnızdım demek ki.

Birkaç saat dizi izlemiş sonrasında mutfağa geçip kendime bir bira alıp bardağa boşalttım.

"Nora Hanım, sabah sabah Alper Bey kızmaz mı?"

"Söylemezsen haberi olmaz değil mi ?"

Kaşlarımı kaldırmış uzunca kadına bakıp biramı yudumluyordum. Tabiki de söyleyecekti bunun farkındaydım. Alperden korkuyorlardı buna anlam veremiyordum evet kibar bir insan değildi ama en fazla ne olabilirdi ki ?

Biramı alıp balkon da yayılmış bir şekilde uzanıyordum. Şuan hiçbirşey sinirimi bozamaz gibi geliyordu ta ki Alper beni arayana kadar.

Telefonu açmayıp sessize aldım, üç şişe biradan sonra balkonda kolayca uyuyabilmiştim.

İki saat kadar uyumuştum belki de Alper de yüksek ihtimalle gelmişti.
Çünkü ondan ve benden başkasının odamıza girmesine izin vermiyordu normal şartlarda. Üstüm örtülü olduğuna göre o gelmişti diye düşünüp telefonumu elime aldım.

Saat beş olmak üzereydi. Alper'den yirmi yedi cevapsız arama vardı. Acaba onu yirmi yedi de durduran nedir diye düşündüm. Telefonumu yanıma alıp aşşağı indim. Salondaydı oturuyordu yine ciddi bir şekilde telefon da biri ile konuşuyordu.

Her geldiğimde olduğu gibi yine karşısında ki kişiye kapatması gerektiğini söyledi ayağa kalktı ve yanıma doğru geldi.

"Yine sabah içmeleri başlamış noluyo ? Doktorun alkol almaman gerektiğini söylemedi mi sana ne bu hal."

Doktorun böyle birşey dediği yoktu ama eziyet etmeyi seviyordu Alper. Son birkaç aydır bu durum oldukça artmıştı ama anlam veremiyordum bazen, fazlasıyla bunaltmaya başlamıştı. Boş gözlerle ona bakmayı sürdürdüm cevap verecek halde hissetmiyordum kendimi.

"Birşey yaptığım yok abartıyorsun uyku haplarımı almasaydın bunlar olmayacakdı."

Alper fazlasıyla sinirli gözüküyordu çatık kaşları ile bana bakiyor ne diyeceğine karar vermeye çalışır bir hali vardı. "Cezalı olduğunu sende biliyorsun."

"Çocuk muyum ben ? Ben o bataklıktan çıkardığın kız değilim on dokuz yaşında bir kız değilim artık kabullen bunu."

Bağırabildiğim kadar bağırdım ama o beni duymamak için elinden geleni yaptı yine ve yine beni duymak söyle dursun dinlemiyordu bile.