Bir insana imrendiğim zaman o, çoğunlukla benim düşüncelerimi çok ciddi bir şekilde etkiliyor. Bence herkeste bu durum bu şekilde oluyordur.
Diğerlerinden farkı var mı bilmem ama ben birinden etkilendiğim zaman kafamda o kişiye sürekli karşı çıkmaya başlıyorum. Sürekli onun bir açığını bulmaya çalışıyorum, sözlerini kendimce farklı ve saçma taraflara çekiyor, kısacası kendimce yeriyorum onu. Bir süre önceye kadar bunun sebebinin kuru bir ilgi çekme çabası olduğunu zannediyordum. Bahsettiğim bu ilgi çekme çabası da dışavurum değil, kendi içimde yaşadığım bir durum. Çünkü bazen saygısızlaşıyorum bunu yaparken yani dışavurulabilecek türden bir şey değil bu.
Ama fark ettim ki bunu yapmamın asıl sebebi düşüncelerimin bağını imrendiğim o insandan kurtarmaya çalışmakmış.
O kişiler ne zaman bir konu hakkında fikir söyleyecek olup konuşmaya başlasalar konuşmanın başında bende bir önyargı oluşuyor ve onların birazdan savunacağı şeyi düşünerek daha baştan onların tarafında oluyorum. Fakat onlar konuşmalarını devam ettirdikçe aslında düşündüğümün tersine bir düşünceyi söylediklerini görüyorum.
Tekrardan kendi düşüncelerime kavuşmam için ona karşı olan yenikliğimi, onun fikirlerine ve bilgisine olan hayranlığımı bir kenara bırakmam, onu da diğer insanların yanına koymam gerekiyordu.
Bu yüzden kafamda siktim oni, kusura bakmasın kendisi.
.
Aslında başlarda ismini vermiştim fakat fark ettim ki onun ismini vermem bile bu risaleyi artık onun fikirlerinin yazması anlamına geliyor. Herkes yerini bilsin.
.
Bir insana gerektiğinden fazla hayranlık beslemememi sağlayan diğer bir düşünce de ( ki bu düşünce hayranlık duyduğum çağdaşlarım için geçerli ) hayranlık duyduğum insanın bu fikirleriyle içinde bulunduğumuz sistemi değiştirememiş olmasıdır.
Böylelikle onlara karşı takındığım hor görme daha mantıklı bir hâle geliyor ama hâlâ onları seviyorum, saygı duyuyorum ve onlardaki fikirlerin alınması gereken bir şey olduğunu düşünüyorum.
Fikirlerini alırken de kendi fikirlerimden olmamaya çalışıyorum sadece.
Bu kendim hakkında fark ettiğim yeni bir şey.
Tabii işin içine birazcık da kıskançlık giriyor olabilir çünkü genelde benim hayran olduğum insanlar daha birçok kişinin de genelde aynı sebepten dolayı hayran olduğu insanlardan oluşuyor.
Az kaldı bir gün birinizi bodruma kilitleyip sadece benim görebildiğim biri hâline getireceğim.
.
Fark ettim ki bu adamı, benim uzun zamandır görüşmediğim köydeki ilkokul arkadaşım bile takip ediyor. Bunu görünce en çok buna şaşırmıştım. Bu yüzden kusura bakmasın ki kendisine birazcık orta malı demiş bile olabilirim. Ama dediğim gibi bu sadece kendi düşüncelerimden olmamak için yaptığım zararsız bir şey.
Ya da size yalan söylemeyeceğim içimde dindiremediğim bir öfke de duyuyor olabilirim buna karşı. Ama bunun nedenini hâlâ tam olarak anlayamadım.
Belki de kendimi sıradanlaşmış hissediyorumdur. Kim bilir?..
.
Aslında bu insanlar hakkında daha çok şey merak ediyorum ama benim bunu sormaya ne yetecek götüm ne yetecek gücüm ne de hâlim var.
.
Her zaman yanımda birileri destekçi olsun istedim ama bir yanımda yalnız olmak istiyor. Çoğu düşüncemi kendim yapmak istiyorum bu konuda kafam karışık.
