နောက်တရက်၏ မနက်ခင်းတွင် မာန်သူမ့ခေါင်းတွေ
ကိုကိုင်ကာ နိုးထလာမိပြီး ဒီမနက်သူမ့မြင်လိုက်ရသော
ပထမ့ဆုံးမျက်နှာမှာ သူ့ပေါင်နားမှာလက်လေးတင်ကာ
အိပ်မောကျနေသောတာရာငယ်ပင်။
မာန် တဖြည်းဖြည်းချင်းထကာ အိပ်မောကျနေသော
တာရာငယ့် ကိုသေချာကြည့်ရင်း တာရာငယ့်ပါးလေးကို
သေချာကိုင်လိုက်မိသည့်အချိန်ပင် သူမ့မျက်နှာတွင်
အပြုံးတစုံနှင့်အတူ မျက်ရည်များပါကျလာမိသည်။
" ငယ်....နောက်ဆုံးတော့ ငယ့်ကိုသေချာပြန်ထိခွင့်ရတာပဲ"
မာန်ကျနေသောမျက်ရည်စက်များမှာ မြတ်နိုးသူကို
ခြောက်နှစ်နီးပါးအဝေးကသာကြည့်ခဲ့ပြီး ယခု့မှ့သာ
သူမ့ချစ်တဲ့ သူမ့ ကိုပြန်ထိတွေ့ခွင့်ရလို့ ပျော်လွန်းလို့သာ
ကျဆင်းလာသောမျက်ရည်များပင်။
" ဟွမ်...မမ့..."
" အမ် ငယ်..."
မာန်မျက်ရည်များကိုသုတ်ကာ နိုးလာသောတာရာငယ့်ကို
ပြုံးပြနေလျက်ပင်။
" မမ့မာန် အဆင်ပြေရဲ့လား"
" ကျေးဇူးပါနော် ငယ် မမ့ကိုတယောက်တည်း
မထားခဲ့ပေးတာ ဒါပေမယ့် အိမ်ကိုဘယ်လိုလုပ်မလဲကွယ်
မာန့်ကြောင့်နဲ့"
" ကျနော်ပြောပီးမှ့နေတာပါ မမ့မာန် မပူပါနဲ့"
" မာန် ငယ့်ကိုဘယ်လိုကျေးဇူးတင်ရမလဲမသိတော့ဘူး"
" မမ့မာန်က ကျေးဇူးဆပ်ချင်တာလား "
" အွန်းပေါ့ "
" အာ့ဆို နောက်တခါ ဒီလိုမူးအောင်မသောက်ရဘူးလို့
ကျနော့်ကိုကတိပေးလေ "
" ဟွမ် ငယ်ကတော့ "
" ဘာလဲ မမ့မာန်က ကျနော့်ကိုကျေးဇူးမဆပ်ဘူးပေါ့ "
" မဟုတ်ပါဘူး မာန် ကတိပေးပါတယ် ငယ့်ကို "
" မမ့မာန်က လိမ်မာသားပဲ ကဲ ကျနော်အိမ်ပြန်ရမယ်ဗျ
မနက်ဖြန်မှ့တွေ့မယ်နော် "
" အွန်း ငယ် ဂရုစိုက်ပြန်ပါနော် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ့မာန်ရဲ့ "
တာရာငယ် နေရာကနေထပီး သူ့လွယ်အိတ်ကိုယူကာ
မာန့်ကိုသေချာပြုံးပြကာ သူ့ဆိုင်ကယ်ဦးထုတ်လေးကို
ဆောင်းလျက် မောင်းမထွက်ခင်အထိ ဆိုင်ထဲကမာန့်ကို
ပြုံးပြပီးမှ့သာထွက်သွားသည်။မာန်လည်း သူမ့ကို
ပြုံးလျက်သာကြည့်နေခဲ့သည်။ထိုအချိန်တွင်
အော်မြည်လာသောမာန့်ဖုန်းကို မာန်ယူကြည့်
လိုက်ရာ ဆက်သူမှာ ယခု့ချိန်တွင်အင်ဂျင်နီယာ
ဖြစ်နေပီဖြစ်သော သူ့သူငယ်ချင်းပင်ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
အချစ်ဖြင့်~ချည်သောကြိုးမျှင်ငယ်🤎
Romance" ငါတို့ဘယ်ရထားမှာလွဲခဲ့ကြတာလဲ တခါလွဲရင် ဘယ်လောက်ကြာသလဲ?" မာန် - 1827 ရက်
