AFİTAP

11. BÖLÜM

Merhaba sevgili okurlarım.

Yayınlama tarihi: 13 Kasım, Çarşamba 2024.

İyi okumalar.

🤍✨️❤️‍🔥

Asena Türker.

Burak bana baktı ve "Özel hayatımı sizlere hiç yansıtmadım yansıtmayıda düşünmüyorum." dedi.

Ardından eli ile önüme geçmemi işaret etti. Ön tarafından yürümeye başlayınca yanımdan geçen adama temasta bulunmamam için hemen elini belime koyarak beni diğer yanına çekti.

Daha ücra bir köşeye geçince Burak'ın yüzüne baktım ve "Neden aramızda bir şey yok demedin?" diye sordum.

O ise ukala bir tavır ile "Sence yok desem olmadığına inanacaklar mıydı? Hem boş ver belki o salak haberleri görür de az kıskanır." dedi.

Boş vermiş bir tavırla "Boş versene ben buraya geldikten sonra, benden 7 yılımı aldıktan sonra kıskansa kaç yazar?" diye sordum.

Umurumda değilmiş gibi davransam da umurumdaydı ama bunu kendim dahil kimseye belli edemezdim.

Burak bana doğru döndü ve "Harbiden sen 7 yıl nasıl bıkmadan sevdin?" diye sordu.

Derin bir nefes aldım bunun cevap benim için zordu "İnan ki bilmiyorum Burak. Nasıl sevdim, nasıl dayandım inan ki bilmiyorum. Kendime soruyorum 'canım acımadı mı, hiç mi vazgeçmek istemedim?' diye ama cevap belli buraya gelene kadar vazgeçmemişim. Deli gibi seviyordum, hala daha seviyorum ama eskisi kadar aptal aşık değilim. Onu kendimden önde tutmuyorum." dedim.

Burak bana baktı ve gülümseyerek "O zamanda üzüldüğünün farkındaydım şuanda farkındayım bu durum zor anlayabiliyorum. Ama ne olursa olsun sen her şeyden daha önemlisin bunu aklına kazı yeter." dedi.

Ona gülümsedim ve tebessüm ederek "Teşekkür ederim. Su kısacık süreçte bile keyfimi yerine getirdin." dediğimde koltuklarını kabartarak "Biliyorum mükemmelim." dedi.

Onun bu egolu haline yüz çevirirken gözüne tatlı gelmiş olacağım ki yüzümü avucunun arasına alarak mıncırdı.

"Makyajım bozulduysa seni öldürürüm Burak." dediğimde kahkaha atarak benden uzaklaştı ve yüzüme baktı ve "Valla ilk geldiğinde nasılsa hala aynı." dedi.

İçim rahatlamıştı tekrar makyaj yapmakla uğraşamazdım. "E hadi içeriye geçelim." dediğinde başım ile onaylayarak önder yürümeye başladım.

Burak ile birlikte kalabalığa adım attığımız anda çıkarken olduğu gibi Burak beni kolunun altına, insanlara temas edemeyeceğim bir şekilde aldıktan sonra hızlı adımlar ile üst kata çıktık.

Bu yaptığı güzel bir şeydi, çok güzel bir şeydi.

Abimlerin yanına vardığımızda abim kaşları çatık bize bakıyordu. Eli ile yan tarafını gösterince başımı iki yana salladım ve Eylül'ü işaret ettim.

En azından küçük kardeşler olarak birimiz mutlu olmalıydık.

Abim ne kadar hoşnut olmasa da inadımı bildiğinden sustu ve muhabbete geri döndü. Ben de kalkmadan önceden oturduğum yere oturdum.