SAYENDEYİZ

5.YALAN

Bölüm Şarkısı: İz Bırakan Yaralar

İnsan zaaflarıyla sınanırmış.

Yaşadığım süre boyunca anladığım bir şey varsa o da şuydu; her kime olduğundan fazla değer verirsen hayat seni onunla sınarmış ve bazen verdiğin sınavlarda pes etmez sadece kaybedeceğini kabullenirmişsin ve ben bu hayatın sınavını kaybedeceğimi kabullenmiştim belki de sonunu bile bile çabalıyordum. Sonunu bildiğin bir şey için çabalamak ne kadar doğruydu?

Gece'yi sahile kurduğumuz çadırın içinde geçirmiş sabah ise ne kadar kahvaltı yapmak istesek de Emre şirketten çağırıldığı için yapamamış eşyalarımızı toplayarak yola çıkmıştık.

"Gece, Hira dün Efe ile hiç konuştu mu?"

"Konuşmadı diye biliyorum ne oldu ki?"

"Dünden beri ulaşamıyorum şirkete de gelmemiş."

"Bir şey mi oldu acaba."

"Bilmiyorum ki güzelim, Hira'ya bir sorar mısın?"

"Sorarım tabii ki de."

Çantamdan telefonumu çıkararak Hira'yı aradım, uzun bir süre çaldıktan sonra telefon hışırtılı bir ses ile açıldı.

"Efendim Gece."

"Hira ne yapıyorsun kuzum?"

"Kızlarla kahvaltı hazırlıyorum güzelim sen?"

"Bende eve geliyorum da sana bir şey soracaktım."

"Dinliyorum."

"Emre Efe'ye ulaşamıyormuş da senin haberin var mı diyecektim."

"Kuzum Efe'nin telefonu bozulmuş beni de dün annesinden aradı. Emre'yi de aramış ama ulaşamamış."

"Tamamdır prenses teşekkürler."

"Rica ederim leydim sende kahvaltı hazır olmadan gel."

"Tamamdır zaten 5 dakika falan kaldı evde görüşürüz."

"Görüşürüz." Telefonu kapatarak Emre'ye döndüm.

"Aşkım Efe'nin telefonu bozulmuş seni de annesinden aramış ama ulaşamamış."

"Dün akşam arayan Efe miydi ben yabancı numara diye kapatmıştım."

"Evet Efeymiş."

"Anladım teşekkür ederim prensesim."

"Rica ederim."

İki dakikanın ardından araba 2 katlı villanın önünde durdu. Kemerimi açarak Emre'ye dönüp yanağına ufak bir öpücük kondurarak gülümsedim.

"Görüşürüz sevgilim."

"Görüşürüz güzelim dikkat et kendine."

"Sende." Arabadan inerek eve doğru ilerledim ve kapıyı çalarak beklemeye başladım.

"Hoş geldin Gece."

"Hoş buldum Zeren." Ceketimi vestiyere koyacağım anda bacağımda hissettiğim hareketlilik ile gözlerimi bacağıma çevirdim.

"Maya sen ne yapıyorsun bakalım." Aşağı eğilip kediyi kucağıma alarak koltuklardan birisine oturdum.

"Acıktın mı bakalım."

Maya Deniz'in 2 yıl önce sahiplendiği bir kediydi, eve ilk geldiği gün bacağında ufak bir sakatlık vardı ve bunu yapan aklı başında bir kaç gençti, insanlar gerçekten çok acımasızdı insan küçücük bir hayvandan ne isterdi.