You're mine. One Direction, Zayn Malik Dutch.

Hoofdstuk 5.

- Jade's POV -

Ik loop samen met Zayn door de gang van het ziekenhuis. Ik mag eindelijk naar huis! Nouja naar huis, naar Zayn's huis. Ik heb toen straks mijn moeder nog gebelt en ze vond het fijner als ik niet alleen was en Zayn bood toen aan om naar zijn huis te gaan. Hij is echt superlief voor me. 'Is jouw huis hier ver vandaan?' vraag ik. 'Een paar straten verderop.' zegt Zayn en we lopen naar buiten. 'Wat doet jou moeder voor werk?' 'Mijn moeder is dierenarts.' zeg ik. 'En je vader?' Ik slik. 'Mijn vader is overleden.' Ik voel de tranen al komen maar ik probeer ze tegen te houden. 'Sorry.' zegt Zayn en hij legt zijn arm over mijn schouder. 'Maakt niet uit, het is alleen de manier waarop hij is overleden.' Opeens toetert er een auto. Er stappen vier jongens uit. 'Heeii Guys!' zegt Zayn. Ze lopen naar Zayn en groeten hem hoe jongens dat doen. 'Dit is Jade.' zegt Zayn en hij pakt me boven mijn heup en duwt me tegen zich aan. 'Hoii.' zeg ik. 'Die met dat broodje in zijn hand is Niall, onze vreetzak. Die met dat korte haar is Liam, hij zegt waar de grenzen liggen. Die met die big smile is louis, ook wel onze clown.' zegt Zayn. Louis begint rare gebekken te trekken, waardoor we in de lach schieten. Als we uitgelachen zijn gaat Zayn verder. 'En die krullenbol is Harry, onze meidenversierder.' zegt Zayn. Harry geeft mij een knipoog. Meestal voel ik mij op zulke momenten ongemakkelijk, maar nu niet. Volgens mij zijn de jongens hartstikke aardig. Zayn pakt mijn hand vast, ik glimlach naar hem. 'Waar komen jullie eigelijk vandaan?' vraagt Liam. 'We komen net terug uit het ziekenhuis.' zegt Zayn. 'Hoezo?' vraagt Niall. 'Er was drugs in mijn vodka gegooid.' zeg ik. 'Gisteren bij mykes?' vraagt Harry. Hoe weet Harry dat ik daar was? Ik knikte. 'Gaat het nu wel goed?' vraagt Niall. 'Ja! Super.' zeg ik. 'Hebben jullie zin om wat te gaan drinken?' vraagt Louis. Ik kijk vragend naar Zayn. 'Het maakt mij niet uit.' zegt Zayn. 'Oke, is goed.' zeg ik en ik stap de auto in.

- Twee weken later -

Ik kijk starend door het raam. Vandaag heb ik met de jongens afgesproken. Sinds ik uit het ziekenhuis kwam heb ik veel lol met de jongens gehad. Ik zie dat mijn moeder thuis komt, ze heeft een grote tas met boodschappen bij. Vandaag is mijn vader 2 jaar dood. Mijn moeder heeft er nog veel moeite mee. Mijn moeder trekt de deur open en loopt met de tassen naar de keuken. Ik sta op en loop achter haar aan. 'Is het gelukt?' vraag ik. Ze knikte. Ik pakte een paar boodschappen uit de tas en zet ze in de koelkast. Ik hoorde een knal, ik draaide me om. Er lag een pak yoghurt kapot op de grond. 'Waarom zit alles vandaag tegen!' Roept mijn moeder. Ik loop naar mijn moeder en leg een arm over haar schouder heen. Waarom moest die klootzak mijn vader aanrijden! Alles was een vage herinnering voor mij. Ik weet wel dat we naar mijn tante gingen. Ik zat achterin de auto, mijn moeder en vader voorin. Mijn vader stuurde. We reden naar een donker kruispunt. Er kwam een zwarte auto van rechts die knalde op onze auto. Daarna ging alles heel snel. De automobilist reed door en heeft nooit meer iets laten horen. 'Ga maar in de woonkamer zitten ik ruim het wel op.' Zeg ik tegen mijn moeder terwijl ik de yoghurt opruim.

Even later loop ik de woonkamer binnen. Mijn moeder heeft een kaarsje aangestoken naast het kaarsje staat een foto van mijn vader. Mijn vader lijkt veel op mij qua innerlijk, qua uiterlijk lijk ik op mijn moeder. Ik ga naast mijn moeder op de bank zitten. Ik kijk naar de klok, over een paar minuten komt Zayn. Ik loop naar de gang en ik pak mijn jas al zo vast. Ik loop weer terug naar de woonkamer en ik trek mijn jas aan. Ik heb mijn jas nog maar net aan en ik hoor getoeter van buiten. Mijn moeder kijk starend naar buiten. 'Dan ga ik, mam.' Ik krijg geen antwoord terug. 'Mam? Ik krijg nog steeds geen antwoord terug. Ze kijkt alleen met strakke blik naar buiten. 'Mam, is er iets?' vraag ik nog een keer.