တစ်ခါတုန်းက... [ Ongoing ]

[ ၅ ] Z

" တစ္ရက္ကို သုံးႀကိမ္ေသာက္ေပးေနာ္.. "

" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာေလး "

လူနာထြက္သြားသည္ႏွင့္ ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္ေနရာမွထကာ အေက်ာဆန႔္လိုက္သည္။ ထိုင္ခုံတြင္ထိုင္ကာ ေဆးစပ္ေပးေနရသည္မွာ တစ္နာရီခန႔္ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္အေတာ္ေလးကို ေညာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။

ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္ အေက်ာဆန႔္ရင္း ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ ေလွကားရင္းတြင္ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေနသူေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ပင္တုန္ယင္သြားသည္အထိလန႔္သြားမိသည္။ အေပၚထပ္ကေနဘယ္အခ်ိန္က ဆင္းလာသလည္းဆိုတာသူမသိလိုက္...

အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ မတ္တပ္ႀကီးရပ္ေနသူက ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္ လန႔္သြားသည္ကိုျမင္ေတာ့ ၿပဳံးသည္။ ဆံပင္တို႔ကထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ရႈပ္ပြေနကာ အိပ္ခ်င္မူးတူး႐ုပ္ေလးျဖင့္ ၿပဳံးေနပုံက ခ်စ္ဖြယ္အတိ.. ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္မွာေတာ့ ရင္ဘတ္ကိုလက္ျဖင့္အသာဖိကာ...

" ဒီကေလးကေတာ့.. "

ဒီေဒးမွာ ၿပဳံးလ်က္ႏွင့္ပင္ ဗီဒိုေရွ႕သို႔သြား၍ ေအာက္ဆုံးအဆင့္မွ သၾကားလုံးဘူးကိုထုတ္ယူလာသည္။ ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္ ထိုင္ခုံတြင္ျပန္ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္ရာ သၾကားလုံးဘူးကိုကိုင္ထားသူက သူ႔အေရွ႕သို႔ေရာက္လာသည္။

ဒီေဒးဆိုသည္က သၾကားလုံးကိုဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္တိုင္ေဖာက္မစားသည့္ ကေလးႀကီးပင္.. ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္ သၾကားလုံးတစ္လုံးကိုယူကာ ေဖာက္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒီေဒးမွာခါးေလးကိုင္းလ်က္ ပါးစပ္ဟေပးလာသည္။

ပါးစပ္ထဲသို႔ထည့္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ဒီေဒးမွာသၾကားလုံးဘူးကို ဗီဒိုထဲသို႔ျပန္သြားထည့္သည္။ သၾကားလုံးဘူးကလည္း သူ႔အပိုင္ကိုျဖစ္လို႔...

" ေန႔လည္ကဟင္းေတြက်န္ေသးတယ္မလား "

" နည္း.. နည္း "

" အင္း.. ထပ္မခ်က္နဲ႔ေတာ့ "

" ဟုတ္ "

ဒီေဒးမွာ ဦးတည္ၿမဲေစေသာ္၏အေနာက္သို႔သြားလိုက္သျဖင့္ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ ဒီေဒး၏လက္တို႔က သူ႔ပုခုံးေပၚတြင္ေနရာယူလာသည္။