Julia's POV
As soon as I got into my car, I drove to the nearest bar.
Hindi ko talaga alam ang nararamdaman ko ngayon. Naiinis ako, nagagalit ako. But, hindi ko alam kung bakit.
"Isang matapang nga, kuya." sabi ko doon sa bartender. Tinatamad na akong magsalita kaya kung ano nalang pumasok sa isip kong itawag o kung anong sabihin, wala na akong pake.
Agad naman akong binigyan nung bartender. Tss, andito lang ako naka-upo sa isang stool. Para madaling makahingi pa ng inumin.
"You know, a girl like you shouldn't be inside a bar." I heard someone told that. Hindi ko alam kung sakin niya sinasabi but I think he just whisphered it in my ear?!
At pagtingin ko doon sa lalaki, katabi ko pala siyang umiinom din. Jeez, bakit naman siya iinom dito?! Di bali na, andito ako para uminom, hindi makipag-chikahan. Medyo wala akong hiya sakanya if wala kami sa office.
"We've rougly known each other so why can you say so?" inirapan ko siya.
"I think you're all too innocent. So, what happened with you?" he changed the topic.
"It's about Lance getting married in about two months?" I said as I looked at him
"Oh, so what are you feeling about it?" sabi niya at lumagak ng isang tagay nung iniinom niyang alak.
"I don't know, pero nagagalit ako, naiinis ako sakanya." simple kong sabi
"Why? You can tell me."
"Well, I wasted how many months of taking my revenge on him. But look, nawala lahat ng efforts ko dahil ikakasal siya." sabi ko sakanya with no emotions
"Oh, why taking revenge on him? Wala naman siyang ginawang masama sa'yo."
"Look, Jeremy. You don't know anything about us." sabi ko sakanya. Tae, medyo naiirita na rin ako dahil kanina pa siya tanong nang tanong. Pero wala, medyo tipsy na rin ako kaya willing naman akong sumagot kung may itatanong siya.
"Then tell me the whole story, Julia." sabi niya with a serious tone. Damn, I hate serious tone.
Wala na rin akong magagawa at bihira na lang din akong magkwento kasi hindi na kami masyadong nakakapag-usap ni Aliss at Paula. Yung mga friends ko naman sa office ay hindi pwedeng mapagsabihan. Well, except for him?
"We've been in a relationship nung highschool kami, Jeremy. Two years to be exact. Third year high school naging kami and.. yun!" hindi ko na alam sasabihin ko kaya tumigil muna ako.
"And then?"
"I don't know what's next." I said plainly.
"Tss, eh, what happened nung nag-graduate kayo?"
"Well, he left me." I said plainly, again. As if parang wala na akong nararamdamang sakit sa nakaraan namin.
"Why did he left you?" he asked.
Well, dyan tayo sumasablay eh. Bakit nga ba? Bakit hindi niya sinabi saking aalis siya? O kung ano? Tatanggapin ko naman kung long distance relationship kami, pero syempre mamimiss ko siya.
Wait, what the hell am I talking about?!
"I-I don't know, Jeremy."
"Oh... so you mean you're taking revenge because he left you and you don't know why?"
BINABASA MO ANG
My Ex Is My Boss
RomanceNaranasan niyo na bang mapaglaruan ng tadhana? Yung tipong ang saya-saya mo na, ang saya niyo na. Parang kayo na talaga ang para sa isa't isa? Oo, ganun nga! Tapos iiwanan ka na lang niya na parang hindi ka mahalaga sakanya? Masakit 'diba? At ang na...
