TIME MACHINE
Here am I naka upo sa isang bench sa likod ng bahay namin. Andito na naman ako kasi gusto ko lang naman ng katamikan. I browse on my phone and then I played the song "Time Machine". I did sing along with the song
"I wanna go back to the way we used to be
I wanna feel your skin, your lips so close to me
I wanna go back when I call you mine all the time
Every smile, and every moment
If only I have a time machine"Pag sabay ko sa kanta. I keep on playing it kahit na tapos na binabalik ko pa rin sa umpisa
"Why do you always play that song, Sarah?"
Napadilat ako sa nagtatanong,turns out to be na nandito yung bestfriend ko. Erika. I don't even know kailan kami naging bestfriend, basta ang alam ko naging mag bestfriends nalang kami.
"I just want to go back in time, Erika."
"Why?"
"Kasi sa nakaraan andoon siya. Tristan is there."
"Sarah naman, it's been three years since Tristan died."
"I know, Erika."
"Just let him go already, Sarah. Do you think if Tristan is here he would be happy that you're like that? Look at you, look at yourself Sarah. Tingnan mo sarili mo sa salamin para makita mo kung ajo ang pinagbago mo simula noong nawala si Tristan."
"Alam ko Erika. Alam kong sobrang laki ng pinagbago ko simula noong nawala siya. Pero paano ko siya papakawalan?"
"Accept the truth na wala na siya, Sarah. Please. Move on already. I don't want to see you pike this everytime na nandito ako sa inyo."
"You won't get tired of me right? Right, Erika?"
"Of course I won't get tired of you. Why would you think that?"
"Kasi lahat sila napapagod na sa kakaintindi sakin eh. Malay ko ba kung kailan ka rin mapapagod."
"Of course I won't. I will always stay here at your side. Happy, sad and dark moments of your life I will always be right here."
Niyakap ko nalang si Erika. I don't know how to let go of Tristan. Paano nga ba? It's been three years since that day happened. We both got into a car accident pero ako lang ang naka survive. I was in coma for the past 6 months tapos pagka gising ko malalaman ko nalang ba wala na si Tristan? Na wala yung lalaking nag sabi na hindi niya ako iiwan? Dead on arrival siya pag dating sa ospital. While I was hugging Erika, I just can't help but to cry a lot.
Bakit di mo pa ako sinama jan, Tristan? Bakit na umalis nang hindi man lang nagpa alam sakin?
Ganito nalang ba talaga ako? How can I move on kung palagi kang nasa isipan ko?
"Just let him go already, Sarah. Open your heart again. Huwag mong pilitin ang sarili mo huwag magmahal ulit. I know it will take time to heal that wound of yours."
"I will, Erika. I will let him go. I will move on. But still I can cry right? I can cry whenever I want to right?"
I look like a kid in this situation.
"Of course you can, Sarah. Umiyak ka lang kapag gusto mo. Just cry whenever you want to. Mawawala rin yang sakit na yan, ilabas mo lang."
"Thank you for staying here at my side, Erika."
"You're Welcome, Sarah. You know I'm always here for you."
And to you Tristan, be happy wherever you are. I know it will take time for me to accept your death, pero sisikapin kong tanggapin na wala ka na talaga. Don't worry I'll be happy even though wala ka na dito sa tabi ko.
BY: KRSTNCYYYY
