O gün, Alara kantinden çıktıktan sonra ben de kendime gelip hızlıca kantini terk ettim ve gün boyunca Alara'yı kimden hoşlandığını söylemesi için darladım.
Ama yok, inada bindirmişti.
Moralim feci bozulmuş bir biçimde eve doğru yürüyordum şimdi.
Şu Allah'ın cezası Alara öyle huzursuz etti ki beni... içime öyle bir kurt düşürdü ki... acaba dedim...
Oflaya puflaya, kaldırımlara tekme ata ata giderken elimde sıkıca tuttuğum telefonum bir anda bildirim sesiyle deli gibi titredi. Aklım çıktı ya!
Azıcık aklım kalmıştı bugün, onu da alın ya!
Baş parmağımı ön dişlerime götürüp bi 'hık' yaptım hemen, sonra neden bunu yaptığımı düşünüp kendime kızdım. Öyle yapınca korkum geçiyor sanki!
Annemlerin çıkışa beni almaya gelip görmedikleri için mesaj attığını düşünerek hemen açıklama yapmak için baktım bildirime.
1 bildirim, Uygar Zorlu
Tek elimle tuttuğum telefona bir anda iki elimle birlikte deli gibi sarılırken, gözlerim de faltaşı gibi açıldı aynı anda. Kaldırımın ortasında kalakaldım.
Ne!??!!
Sonra dank etti her şey, gözlerim usulca elimdeki telefona kaydı.
İkinci bir şok geliyor.
Okula yanlışlıkla Uygar'a yazmak için kullandığım babamın eski telefonunu getirmiştim!
Allah'tan kimse de fark etmemişti gün boyu. Özellikle Alara.
Bu nece bir sorumsuzluktu ya! Ya okuldayken mesaj atsaydı da Alara görseydi!??!
Salaklığıma biraz övgüler yazdırdıktan sonra, asıl konuya geri dönerek mesajını açmak için tuş kilidini açtım.
En sonki konuşmamızdan sonra beklenmedik itirafıyla bi afallamış, daha da yazmamıştım hiç. Ben yazmayınca o da yazmadığı için böyle iki gün geçmişti ama o şimdi mesaj atmıştı işte.
Yüzümdeki salak sırıtışa engel olamadan whatsappa girdim ve isminin yazılı olduğu yere tıklayarak mesajını açtım.
Uygar Zorlu: Yaşam belirtisi ver bari
Bilinmeyen Numara2: Özlendik galiba
Uygar Zorlu:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilinmeyen Numara2: ahhshsjdjdjsjsjjs
Uygar Zorlu: Güldürdük en azından bu da bir şeydir
