EYE CONTACT

158 13 3
                                        

DANIELLE'S POV

Nakaupo lang ako dito sa cafeteria habang kumakain ng lunch ng may mapansin akong pamilyar na lalaki, sya lang magisa ang kumakain may mga nagta-try na kausapin sya pero pagtinginan nya hindi pa bumubuka yong bibig nya umaalis na.

"Huyy, sino tinitingnan mo?"
"Hindi naman sya engineering students diba?"
"Huh?, sino?"
"Yon oh, yong nabangga natin kahapon hindi sya engineering diba pero bakit nandito sya?"
"Aba Ewan, malay mo dito talaga gusto kumain or may pinupormahan"

"Yan may gusto dito sa lamig nyang tao na yan kahit kaibigan wala, impossible"

"May point ka don, James pero teka kinausap mo naba tungkol don sa cellphone"
"Hindi panga ee"

"Oh bakit?"
"Parang ang hirap nyang lapitan"
"Huyy, lalapit kalang anong mahirap don, kakausapin mo lang naman"
"Next time na, kapag malakas na loob ko"
"Ikaw bahala"

I looked at him quietly eating his food someone trying to come near him holding their food tray but when look at them I don't know why but they rather seat the other table than seating with him.

"Tapos na ako kumain akyat na ako mamaya pa naman yong next class tulog muna ako sa room,"
"Teka, Chael sabay na ako, huy ano Iwan kana namin dyan di ko alam trip mo ayaw mong lapitan"
"Sige na sige na alis na mamaya na ako"

Umalis na si Michael at James ako nalang naiwan sa table namin and still looking ate him, tumayo na ako at lumapit di ko alam kung bakit pero kinakabahan ako, knowing that his family was the one who's providing everything I need when it comes to my study and also because of my careless I broke his expensive phone.

I took a deep breath before I speak,

"H-hi"

He just looked at me before drink his water,

"What?"
"I just want to ask your contract so I can pay your phone I already looking for a part time job so I can pay you"
"I told you, you don't have to pay me back it's fine I can buy new one on my own and besides I already have one so no need"

Hindi na ako nagsalita but i still standing side of him, he was just looking at his plate it's already empty and when he put down his spoon and fork he look at me again,

"Is there anything else? Wala kabang klase?"

Para akong nataranta na ewan nong tingnan nya ako straight on my eyes,

"Ah, ah-ano--"
"Ano?"
"Meron, sabi ko nga aalis na ee, s-see you when I see you"

Mabilis nakong umalis at nong alam kung malayo na ako sakanya don lang ako huminto sa paglalakad at napahawak nalang sa dibdib ko,

( Luko, ang bilis ng tibok ng puso mo talo pa naghahabulang labayo, anong meron sa mga mata nya ang lamig at nakakatakot, )

When he look at me it feels so dark, parang nawala ako sa sarili ko at pilit kung hinahanap yong emotion sa mga mata nya kung galit ba sya sakin o ano pero wala ee, all I see is darkness.

"Anong meron sayo Mr Santiago?"

Nong okay na yong pakiramdam umakyat narin ako papunta sa room namin at pag dating ko don ang gulo nila mga 10 minutes pa bago bumalik yong prof namin kaya maingay pa,

"Oh, bakit parang hingal na hingal ka?"
"Oh, ano tinakbo mo yong hagdan Maaga pa uy,"

Agad na tanong sakin ni Michael at James ng makaupo ako,

COLD HEARTED MAN ( Book 2 )Where stories live. Discover now