İyi Kızlar Kötü Çocukları Sever

Bölüm - 22 Bitti ?

6 dakika 18 saniye. Tam olarak 6 dakika 18 dakika boyunca birbirimize bakmıştık. Kimse tek kelime etmemişti. Ama birisinin bunu bozması lazımdı. "Buyrun ? Ne için kapımı kırdınız ?" Dedim alayla. Bütün yüzler bana dönerken, Tolga'nın yanında siyah giyiminli mafya tipli adamlar bakışları ile beni çoktan öldürmüştü.

"Oğlumun burada olduğunu duydum." Dedi Tolga tekrar Mert ile göz teması kurarken. "Kapıyı çalsaydınız, açardık." Dedi Kumsal aklımdan geçenleri dökerken. "Üzgünüm Sahil, akıl edemedim." Dedi Tolga da.

Gözlerimi devirdim ve Mert'e baktım. Kıpırdamadan Tolga'ya bakıyordu. Evet, ona Tolga demem yanlıştı ama bu düşüncelerimi Mert duymuyordu. "Ne istiyorsun ?" Dedi Mert sonunda. Cidden birisinin bu adama dur demesi gerekliydi.

"Herşeyi senin için yaptım oğlum. Bana düşman olm-" Mert babasının devam ermesine izin vermemişti. "Kes, duymak istemiyorum." dedi Mert bağırarak. Bu hallerini korkutucu bulsam da şuanlık için saf kızı oynayamazdım.

"Bana sesini yükseltme." Dediğinde Mert sesini çıkartmamıştı. Bu şaşırmama sebep olurken boğazımı temizledim. Mert bana Döndüğünde belimden tutarak beni odama doğru çekiştirmeye başladı. "Ya Mert dur. Ne yapıyorsun ?" dedim şaşırarak.

Odanın kapısına geldiğimizde dudağıma küçük bir öpücük konurdu ve kapının iç tarafında olan Anahtarı eline aldı. Ben Mert'in ne yapacağını daha çözememiş ve şaşkınlıkla Mert'e bakarken o çoktan beni odaya kilitlemişti. Şaşkınlıkla dudaklarım biraz açılırken ampül daha yeni yanmıştı.

"Mert açar mısın şu kapıyı ?" Dedim ve iki kere elimle Kapıya vurdum. "Uslu dur bebeğim." Ve bu son duyduğum sesti. Şuan büyük bir şok yaşıyordum. Mert Poyraz, beni odaya kilitlemişti. Mert !

Kapının açılma sesini duyduğumda bir iki adım geriledim. Mert, Berke ve Kumsal'ı gördüğümde nefesimi hızlıca dışarı verdim. "Oh, bir an ciddi ciddi beni buraya kilitledim sandım." Dedim ve odadan çıkmak için bir iki adım atmıştım ki Mert omuzlarımdan tutup beni durdurmuştu. "Ciddi ciddi seni buraya kilitledim." Dedi ve sırıttı. "Bak yanına arkadaşlar getirdim." Dedi ve Berke'ye baktı. "Herhangi bir temas yok. Anladın mı Berke ?" diye sordu Mert iğneleyici bir sesle

Mert dikkatini Berke'ye vermişken çaktırmadan merdivenlerden inmeye başladım. "Masal !" Diyen Mert'in sesini duyduğumla hemen kendimi salona atmıştım. Bütün bakışlar beni bulduğunda Şirince gülümsedim. Ne kadar başarılı olmuştur, orası tartışılır.

Tolga'ya ölümcül bakışlar atarken, onunda benden hoşlanmadığı Açıkça belli oluyordu. "Bu kız mı ?" Görüş açıma Tolga'ya çok benzeyen, takım elbisesi bir adam daha girerken Tolga sadece başını sağlamakla yetmişti. "Siz de kimsiniz ?" Dedim ruhsuzca. Bunların samimiyetine fazla inanmıyordum. Ayrıca evimin heryerini korumalar kaplamıştı ve bundan hiç hoşlanmıyordum.

"Ciddi mi düşünüyorsunuz ?" Adamın dediklerine ağzım hafifçe açılmıştı. Hayır gülerek düşünüyoruz, demek içimden geçsede yeri olmadığını biliyordum. "Amca-" Mert açıklama yağmaya başlayacağı sırada Amca'sı onu sert bir şekilde susturmuştu. "Sana sormadım oğlum." dedi ve bakışlarını yeniden bana çekti.

"Iıı ş-şey aslında biz, b-ben bilmiyorum." Dedim ve bakışlarımı yere indirdim. Lanet olsun ki kekelemiştim. Ama bu elimizde olan birşey olmuyordu. "Gel şöyle yanımıza otur, tanışalım." Babasının aksine Amca'sı şimdilik bana iyi davranmıştı. En azından Tolga gibi saçımı çekmemişti. "Üzgünüm ama oturmak istemiyorum." Dediğimde Amca'sı kaşlarını çatmıştı. "Daha iki gün önce bana en kötü anlarımı yaşatan adamın yanına oturamam." Dediğimde Amca'sı sinirle Tolga'ya bakmıştı.