İyi Kızlar Kötü Çocukları Sever

Bölüm -12 "Seviyorum Hepte seveceğim !"

Yarım saattir koltukta oturup, haftalardır uzattığım tırnaklarımı yemekle uğraşıyordum. Hayır Karım aç değil ! Sadece Mert o olaydan sonra, beni eve köpek atar gibi atıp gittiği için korkmadan edemiyordum. O sırada telefonumun çalmasıyla yerimden sıçradım. Arayan Kumsaldı. Hemen açıp kulağıma götürdüm.

"Senin psikopat sevgilin, bizim romantik anımızı bozdu. Şimdi dökül bakalım, ne haltlar karıştırıyorsunuz ?" Bu halde bile olsa kıkırdadım. Ayrıca Mert ile ben sevgili olmasak bile, öyle demesi Hoşuma gitmişti. "Birinci olarak sevgili değiliz. Ikinci olarak romantik falan ne diyorsun Kumsal. Sıçarım ağzına." Dediğimde kıkırdadığını duydum. Bu daha fazla sinirlenmeme yardımcı olmuştu. O sırada kapı çaldığında kim gelir bu saatte tipiyle kapıyı açmaya gittim. "Kumsal kapı çaldı. Ben seni ararım." Dedim ve kapıyı açtım. "Kimle konuşuyorsun kızım sen ?" Diyen Mert ile yüzümde aptal bir sırıtış oluşmuştu. "Arkadaşımla konuşuyordum ya ne oldu ?" Diye sordum. Bilerek Kumsal dememiştim. Aslında Kafamı kurcalayan çok şey vardı. Biz şimdi sevgili miydik ?

"Siktirme o arkadaşını şimdi ! Söyle lan kimle konuşuyordun ?" Diye sinirlenen Mert, beni itip yanımdan eve girdi. "Sana hesap mı vereceğim sanki Mert ! Hem sen neden geldin ? Annemler gelir şimdi." Diyerek geçiştirmeye başladım. Evet, sinir etmeye bayılıyorum. Ne olmuş ? Sinirle saçlarını çekiştirmeye başladı. "Masal sinirlerimi zorlama ! Söyle !" Diye kükredinde korkup bir, iki adım geriledim. Daha fazla sinir etmek kimse istemezdi herhalde. "Kumsalla konuşuyordum ya ! Niye bağırıyorsun ?" Dedim korkuyla. Nefesini hızla dışarı verdi. "Hazırlan gidiyoruz. Baya bir kalacağız. Etek kısa veya uzun umrumda değil ! Alırsan yakarım ! Çabuk in. Sonra seninkiyle Kağan'ın alacağız. Onlar da gelecek." Dedi ve salona geçti. Bende arkasından gittim.

"Seninle hiç bir yere gelmiyorum ! Ayrıca bana karışamazsın. Ne istersem onu giyerim. Seni ilgilendirmez." Dedim ve salondan çıktım. Emre'ye sevgiliyiz deyip, sonra hiç bir şey olmamış gibi davranıyordu. Ayrıca kıyafetlerime karışıyordu. Bu fazla sinirimi bozuyordu. Merdivenlere yöneldiğimde kapı anahtarla açıldı ve içeri anne ve babam girdi. Ah, ve içeride Mert var !

"A-Anne siz mi geldiniz ?" Dedi. "Evet tatlım. Ayh çok yoruldum bugün zaten. Biraz oturayım !" Dedi ve salona yöneldi. Şuan annem Mert'i gördüğünde kızmasın diye dua ediyordum. "Aaa Mert oğlum ! Masal neden Mert'in geldiğini söylemiyorsun kızım ! Hoşgeldin oğlum !" Bir an Mert'i evlatlık alacak diye düşünmedim değil yani !

"Tabii ki oğlum. Ne demek. İşiniz varsa gidin tabii. Ama kızım sana emanet !" Dedi annem salondan koridora gelirken. "Tabi efendim. Hiç şüpheniz olmasın." Dedi Mert Şirin çocuk Rolü yaparken. Şu Rolü bana da yapsana.

"O konuda hiç şüphem yok zaten oğlum !" Dedi annem ve beraber gülüştüler. Acaba annem bana sorma gereğinde bulunabilecek miydi ? "Hadi kızım git hazırlan. Bak hem Kumsalda gelecekmiş. Sanada Değişiklik olur." Dedi annem montunu çıkarırken. "Anne ben gitmek istemiyorum." Diye sızlandım. Mert'in kötü bakışlarından sonra sonumun hiç hayırlı olmayacağını anladım. "Hem sınav haftası da başlayacak." Dedim. Ben hala gitmemekte kararlıydım. "Masal sızlanmayı kes ve hazırlan !" bu sözün anneme ait olmasını çok isterdim. Ama annemin değilde Mert'e ait olduğu kesindi.

"Sevgilini de kızdırıyorsun kızım. Git hazırlan artık. Trip atıp durma !" Dedi annem ve babamla gülüştüler. Gerçekten ? "Mert benim sevgilim de-" cümlemi tamamlayamadan Mert konuşmaya başlamıştı bile. "Bencede. Normalde sevgililerin sözü ikiletmez." Hep beraber gülüşürlerken, benim sinir potansiyelimi çoktan aşmışlardı. Bir de aileme sevgilisiyim dedi ! "Masal git hazırlan. Hala bekliyorsun kızım ! Koş !" Dedi annem.

Peki ! Oyun oynayalım o zaman Mert bey ! Ben tüm eteklerimi alayım da sen Gör ! "Tamam ya hemen hazırlanıyım ben !" Dedim ve merdivenlerden çıkmaya başladım. Şuan Mert'in sırıttığına bahse girebilirim.