Yetişkin içerik barındırır.
"Sana nasıl bir yaklaşımda bulunmamı istiyorsun?" Dedim sessiz nefesim dudaklarına çarparken. Ciddi ifadesini bozmadan aramızdaki mesafeyi kapatıp elini bel boşluğuma attı. Bedenlerimizi birleştirdiğinde uzun boyundan dol...
Hissedebilenlerle susarakta anlaşabilirsiniz. Mario Levi
Landscapes - Uutela
Field - Evgeny Grinko
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ankara/19.01.2017
Bazen fazlasıyla bitirmek istediğimiz dönemler olur ama aslında bitirmek dışında yeni bir başlangıç sayfası açmak isteriz. Açtığımız o temiz sayfa, intihar etmek isteyen bir insanın aslında atlarken karşı balkona atlayıp kendine yeni bir hayat kurmak istemesine benzer. Boynuna dolanan ipin ağırlığından sonra yaşaması ne kadar hafif gelebilirse o şekilde yaşarlardı. Kimse ölmeyi istemezdi, yeni ve güzel bir hayat isterlerdi.
19 Ocak 2007... Firarımın ilk günü.
26 yıl hapis cezası yemiş ama anlamdıramadığım bir şekilde 4 yılın sonunda çıkışım yapılmıştı. Dışarda yağan yoğun yağmura kafamı kaldırıp baktım. Dudaklarım özgürlüğümü haykırmak istercesine aralandı ama sesim çıkmadı. Yüzüme düşen yağmur damlaları boynumdan akıp gidiyor, göğüs çatalımdan içeri giriyordu.
"Falaz!" Aniden boynuma sarılan bedenle geriledim. Anında ellerimi sırtıyla kavuşturup Efsun'a geri sarıldım. Yüzümde kocaman bir gülümseme vardı. O ise her zamanki gibi hıçkırarak ağlıyordu. Sırtını sıvazlayıp sakinleştirmeye çalıştım ama boşaydı. İçini dökmeden rahatlayamazdı. Bir süre daha sıkı sıkı sarılan ablamla öylece durduk. Ardından beni kendinden uzaklaştırıp ellerini omzuma koydu. "Firar etmişsin. Ama nasıl?" Kafası karışmıştı, inanın benimde çok karışıktı.
"Bilmiyorum..." Fısıltım rüzgarın sesine karıştı ama o umursamadan tekrar bana sarıldı. "Çok şükür.." diyip duruyordu.
"Hadi gel, arabaya binelim." Onu onaylayıp arabaya doğru yürüdüm. Arabanın ön kapısını açıp oturdum. Klimadan gelen sıcaklıkla başımı koltuğa yasladım. 4 yıl sonra ilk defa bu kadar sıcak hissediyordum.
Arkadan gelen sesle hemen arkamı döndüm. Yüzümü kaplayan kocaman gülümseme ve bana "Teyze!" diye seslenen bir bücürle karşılaştım.
"Nisa? Teyzem..." Yanaklarımı sulu sulu öpen yeğenime karşı yüzümdeki gülümseyi eksiltmedim. Sürücü koltuğuna oturan ablamda bize bakıp tebessüm etti. Bu anı çok beklediğine emindim.
Nisa bana özleminden bahsederken onu dinledim. 2 saatlik yolculukta ona içeride neler yaptığımı yalanlayarak anlattım. O da bana ortaokula başladığından bahsetmiş, arkadaşlarını anlatmıştı. Bir süre sonra kapanan gözlerime itaat edip kendimi uykuya teslim ettim.
💨
"Son bir senedir eve birileri dayanıyor. Mektup bırakıp gidiyorlar. Senin olduğu için açmadım hiç ama merakta ediyorum."
