Alev'den
Hastaneye geri döndükten sonra geri aynı koltuğuna oturdum ve doktorun haber vermesini bekledim bi sure snra doktor dışari çıktığında yüzü çok kotuydu kosark yanına gittik ve doktordan neler olduğunu anlatmasını istedik kafasını eğip elimizden geleni yaptık ama hastaya isabet eden mermiler çok önemli yerlerdeydi uzgunum hastayı kaybettik dedi nefes alamaz hale gelmiştim yıkıldıktan sonra tüm hastanenin duyduğundan emin olduğum bi çığlık attım ne yanı ufuk olmusmuydu bukdr kolaymiy di yeni bulmuştum ama BN onu nasıl bırakıp giderdi beni doktor yerden kaldırınca gormek istediğimi söyledim oda güvenlik açısından cesete kimsenin yaklastirilmiycani soyleyip içeri geri girdi üzerine ortu otulmus bi şekilde dışarı çıkardı ufugumu yerinde duramiyordum poyraz koluma girip beni koltuğa otutdurdu onunda gozlerinde yaşlar vardı halim kalmamış ve gozumu kapatmıştim bi sure sonra gozlerimi actigimda aynı yerde olmadığını farkettim bi yatakdaydim ufugun eviydi bura daha dün burdaydik biz düşündükçe kafayı yiyordum resmen ayağa kalktığında yan koltukta yatan poyrazı gordum ustunu ortecegim sırada refleks olarak kolumu tuttu hayırdır yenge dedi 'ben.. Şey ustunu ortmek istemistim dedim saatine bakıp yenge iyisen artık yanından Ayrılmam lazim bizim adamlar yanınızda olacak abimin cenaze işleriyle ugrasmam gerek yarin öğle vakti toprağa verilecek yenge dedi kafami sallamakla yetindim kalkıp küçük poyrazimin yanına gittim öğrendiği belliydi gözü şişmiş ve kenarları kızarmıştı büyük ihtimal agliyarak uykuya dalmıştı başını oksayip yanağından bir öpücük aldım saate baktığımda gece 5 e geliyordu ustume birşeyler alıp dışarı ciktim peşinden gelen korumayla ufuk yok artik beni korymanizda gerekmez diyip uzaklaşırken adamın nolursa olsun sen bize ufuk abinin emanetsin yenge diyip peşime düştüğünü duydum nereye gittiğimi bilmiyordum sadece yürüyordum ve ufugu düşünüyordum keske sarilabilseydim bikere o gulusunden bi kere opebilseydim keske burda olsaydı koşarak boynuna atlar onu nkdr sevdiğimi soylerdim bunları dusunurken izleniyormusum gibi geldi ve ağaçların arasındaki karartiya baktım yüzü tamamen kapalıydı arkamdaki korumada farkedince koşarak otarafa gitti ama adam çok çevik bi hamleyle korumayı yere devirip el sallayarak koştu buda neydi şimdi böyle koşarak korumanın yanına gittim biraz uğraştıktan sonra sonunda kendine getirebildim saat 9 olmuştu bile saat 2 de ufuk' u toprağa verecektik ve canim çok aciyordu bi taksi çevirip eve döndük banyo yapıp siyah giyindim küçük poyrazin yorgunluktan rengi sararmisti biraz onunla ilgilendikten sonra saate baktım ezana yarım saat vardı o sırada kapı çalındı açtığımda poyraz olduğunu gordum gözü sismisti nkdr belli etmesede oda çok seviyordu ufugu benide alıp ufugun annesigilin evine bırakıp kendisi ve ufugun babası cenaze namazına gittiler bizi bir araba alarak mezarliga getirdi ufugun annesi tanıyordu beni ağlamaktan ikimizde perişan haldeydik mezarliga geldiğimizde cenaze defnediliyordu gözlerinden gelen yaşlara engel olamiyordum bi turlu ufugu toprağa vermek canımı çok yakıyordu mezarlık tanimadigim birsuru insanla doluydu kapının dışında basindan haberciler vardı herkes üzülüyordu yada bana oyle geliyordu bilmiyorum işler bitince herkes gitmişti baya bir sonra annesigilde gitmişti mezarlıkta ben ve iki koruma kalmıştık onları uzaklaştırıp yanlız kalmak istediğimi aoyledim.....Ufuk Savaş'tan
Karanlığın içinden gelen bir sesle kendime gelmistim gözlerimin üstüne biri baskı yapıyor gibiydi açmak için büyük çaba sarf ediyordum ufuk bey beni duyuyor musunuz diyen bir kadın sesiyle gozlerimi hafif araladim yanımdaki doktor bana bi kaç test ve soru sorduktan sonra sanırım dışarıdakilerle haber vermek için hareketlendigi sırada durmasını söyledim küçük bir saka planim vardı doktora içerde kimler olduğunu sorduğumda herkesin burda olduğunu az önce alevinde yıkanmak için eve gittiğini ama hemen geri geleceğini söyledi doktora içerdeki herkese benim öldüğümü söylemesini istedim içeriye kimseyi almamasını ve beni direk morga götürmesini istedim bi kaç işlemden sonra hazirdim yatağa geri yatıp yorgani kafama ortuler aslında çok korkunç bi sakaydi ama ben gittikten sonra neler olacağını kimlerin uzulecegini çok merak ediyordum doktor dışarı çıktığında alevin sesini duydum o ne tepki verecekti acaba gerçekten merak ediyordum ama planını suya düşürmemek amaçlı dikkatli davraniyordum alevin çığlıklarını duyduğumda zor dayandım gerçekten üzülmüştü benim öldüğüme aslında sevinmiştim beni onemsiyordu sonuçta ordan geçerken nefesini tuttum asansore bindigimiz an doktorun ufuk bey nefes alabilirsiniz uyarısıyla derin bir nefes aldım ve morga gectim kapıyı kapatıp bana günlük kıyafet getirmelerini söyledim ve tabiki birine bisey söylerlerse sonunun iyi olmiycanin haberini de verdim sonunda beyaz bir tsort hardal rengi bi pantolon spor ayakkabı ve bi caple yüzümü kapatmistim aslında poyraza haber verecektim ama onunda bilmemesi gerektiğine karar verdim hastanenin arka kapısından çıkıp bir taksiye bindim insanlardan uzaklaşmak için aldığım ve kimsenin beni bulamiycagi evlerden en yakının adresini verdim hastane kasasından aldığım parayla taksinin borcunu odedim ve sakin hareketlerle eve girdim sonraki gün yüzümü saklayıp alevin evinin yakınlarında dolaşmaya başladım alev bi l geziyordu beni farkettiğinde koruma bana doğru gelmeye başladı hafif bi bayıltma numarasıyla yere serdim sonra el sallayarak kaçtım sahte cenazeme nerdeyse tüm mafyalar iş adamları beni tanıyan Herkez gelmişti en son annemle alev aynı arabadan indiğinde baya sasirmistim alevin gözleri kızarmış sismisti halada ağlıyordu Herkez gittikten sonra korumaları yanından uzaklaştırıp sahte mezar tasima sarılıp ağlamaya başladı hareket etmediğini anlayınca korumaları etkisiz hale getirip yanına gittim hala gözünden bi kaç damla düşüyordu yaptığım sakanin bkdr can acitacagini tahmin etmemistim yanına oturup saçlarını oksadim o guzel kokusunu çektim icime hareketlenir gibi oldu ve gözlerini acti çok yorgun olduğu için sanrm rüya gordugunu sanıp ruyama hep gel olurmu ufuk diyip sarildi bana bende sesimi acaltrak geleceğim güzelim merak etme dedim gözlerini geri kaparken seni seviyorum ufuk savaş dedi ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyahın Kendisi #wattsy2015
Teen Fictionherşeyin başlangıcı siyahtı ve siyah başlayan hiçbirşey toz pembe bitmezdi..