30 days of summer with him. ❤ (COMPLETED)

Chapter 11. *Friendship. <3*

*A/N: Will finish this story na. Up to 15 Chapters lang sana at wag na lumagpas pa dun. :D Thank you readers naka abot na siya ng 1k reads. Tell your friends to read it too if gusto niyo lang. XD

vote and comment. <3

-------------

CHAPTER 11

 Maaga palang nag ayos na ko ng sarili. Pupuntahan ko ngayon si Andrea. Pupuntahan ko yung best friend ko sa hospital. Pag tapos ko maligo at magbihis sa bathroom ng second floor, bumaba na ko at dire diretso ako sa ref para i-ready na yung cookies na binake ko kagabi. Hindi ko parin to natitikman kaya sana masarap. Bago ko buksan yung pinto ng ref, may nakita akong note na nakadikit dun.

Tine,

 Mama and Nathan went to your tita Carol para may kalaro si Baby. We will be back by 4 pm. Nag iwan ako ng food sa table. Eat ka na =) I love you.

- Mama

After ko mabasa yun, binuksan ko na ng tuluyan yung ref at kinuha yung cookies na nasa tray parin. Kumuha rin ako ng orange juice at nilagay yun sa dining table. Pag bukas ko ng mga takip na nasa lamesa, nakita ko na may bacon and sunny side up eggs and sinangag rice. Umupo muna ako then kumain.

After ko kumain at mag hugas ng plates, kumuha na ko ng tupperware para lalagyan ng cookies. Bago ko takpan yung tupperware, kumuha muna ako ng isa para tikman. Kaso nakakaisang kagat palang ako, nasusuka na ko. Omo! Bakit ganito yung lasa? Sobrang sama!!! >///<

Bigla tuloy akong nahurt. Wala na nga akong talent sa pagluluto dahil takot ako sa mantika, hindi pa ko makapag bake ng ayos. Nakakaiyak naman. -__-

Nilagay ko nalang ulit sa ref yung mga cookies. Bibili nalang ako ng ready made on my way sa hospital. Baka kasi lalong magkasakit si Andrea pag natikman niya to eh. Lumabas na ko ng bahay then nilock ko na yung pinto. Sumakay ako ng taxi then dinaanan ko si Tita Aria, mama ni Andrea sa bahay nila. After nun, we are already on our way to the hospital. Pero bago yun, dumaan muna kami sa bakeshop para bumili ng cookies.

Nung makarating kami sa hospital, dumiretso na kami sa room ni Andrea. Andun yung papa niya at nag mano naman ako. Umalis din siya agad dahil nag shift lang sila ng mama ni Andrea. Tulog pa si Andrea at makikita ko sa itsura niyang, nanghihina siya. Noon palang alam ko ng may sakit na asthma si Andrea, pero ngayon lang talaga siya nahospital ng ganito.

Umupo ako sa upuan sa tabi ng kama niya, then hinawakan ko yung kamay niya. Hanggang sa unti unti niya ng binuksan yung mata niya. Pagka kita niya palang sakin, nakita kong gulat na gulat siya pero nginitian ko lang siya. Tumingin siya sa mama niya para mag tanong siguro kung bakit ako andito, pero ngumiti lang din yung mama niya.

“Anak, Tine, iwan ko muna kayo. Bibilhin ko lang yung mga gamot dito sa prescription ng doctor sa pharmacy.” Tapos kinuha niya yung wallet niya sa loob ng bag, then lumabas na ng room. Naiwan nalang kaming dalawa ni Andrea dito sa loob.

Tumingin ako sakanya at nakita kong medyo naluluha siya. Napansin niya yung pagkakahawak ko sa kamay niya, kaya pinisil niya yun ng mahina. “Tine..” she said with a low voice. “I am really sorry for everything that happened. You know you’ve always been like a sister to me. Sorry kung nasaktan kita, sorry kung—“

“Shh.. Andrea, I should be the one saying sorry. You’ve sacrificed enough para lang maging masaya ko. Sorry ng dahil sa mga sinabi at nagawa ko, masyado akong nabulag sa galit. Now I realize things up, and I can say na after everything that happened.. mas narealize ko na wala parin dapat tatalo sa friendship na meron tayo.”

I can see her crying, and I can feel my own tears streaming down my face. “I value you so much like my own sister. And I think I should tell you the truth..”

“Truth?”

“I don’t have asthma. What I have is something worse. Something to do with my heart, Tine.. It’s a heart disease. I dunno if it can be cured by medicines or an operation. I’m scared. Really scared of anytime, my heart will stop beating. Natatakot akong mawalan ng chance para masabi sakanya kung ano talagang nararamdaman ko. If you read my diary, you know who I’m talking about. I was the one who ruined what’s between you and Karl. I told him my feelings that I kept for a long time. Alam kong mahal ka niya, sobrang mahal ka niya. Pero ginamit ko yung sakit ko para palakasin yung loob kong sabihin sakanya lahat lahat. Naawa siya sakin, he got confused about everything. Kaya para hindi ako masaktan at para mabigyan niya ko ng enough time para alagaan, he had no choice but to break up with you. Araw araw kong nakikita kung gano siya nahihirapan sa mga nangyari at sa masasakit na sinabi niya sayo. At nung nakita ko yung mga mata mo nung araw na nagkita tayo sa mall, nakita ko rin kung gano ka nasasaktan ng dahil sakin. Ng dahil samin. I shouldn’t have told him what I feel dahil may iba na siyang mahal. At ikaw yun. For that.. I’m really sorry. I’m really sorry.”

Tumayo na ko mula sa pagkakaupo ko sa upuan at niyakap ko siya. Hindi masyadong mahigpit dahil may mga dextrose siya. Hinaplos haplos ko rin yung buhok niya while we are both crying our hearts out. “Don’t cry. Makakasama sayo yan. About what happened between me and Karl, hayaan mong ako na yung umayos nun. Sometimes I wonder why love can’t be perfect. No matter how true love is, it just always has the bad side about it. And about the heart disease, don’t worry Andrea we will always be beside you. Andito na ko ulit, and hinding hindi na kita iiwan kasi ikaw yung first ever bestfriend ko. Don’t be scared about the disease, you are a strong girl right? I know that everything would be alright.”

“Thank you Tine. Masaya ko kasi nagkaron ako ng kaibigan na kagaya mo. And I will forever regret hurting you. I’ve missed you.”

Kumalas na kami sa pagkakayakap namin sa isa’t isa. Natawa nalang kami nung makita naming umiiyak na kami parehas. Pinunasan namin yung luha ng isa’t isa, then napangiti kami parehas. “Hahaha! Sobrang cheesy na natin.”

“Oo nga eh. Pero seryoso namiss kita.”

“Namiss din kita. Yung mga kalokohan nating dalawa. Anyways, nagdala ako ng cookies. Favorite mo to diba?”

“Talaga? Wow. Buti nalang kasi nagsasawa nako sa hospital food na halos walang lasa. Haha!” kinuha ko yung cookies tapos kumain kami parehas at binuksan namin yung tv para manood ng Twilight sa HBO. Fan girls talaga kami ni Edward Cullen at Jacob Black eh.

Habang nanonood kami, nagkekwentuhan rin kami. Hanggang sa maya maya, napagod na siya at kailangan niya na munang magpahinga. Umupo lang ako sa sofa sa gilid habang pinapanood siyang matulog. This is my bestfriend. Ito yung unang taong nakapansin sakin, habang yung lahat iniiwasan at binubully ako sa kadahilan na hindi naman nila naiintindihan. Ginusto ko ba na lumaki ng walang daddy? Ng dahil sa mga ginawa nila sakin, mas lalo akong lumaki na galit sa sarili kong ama. Wherever he is, sana makonsensya siya na hinayaan niya kami ni baby Nathan na lumaki na may kulang samin. Whoever he is, I think I don’t need to know. After all, I’ve overcome everything without him.

I came back to the present nung biglang may bumukas ng pinto. Pumasok sa loob yung mama ni Andrea na may dala dalang plastics na galing ata sa pharmacy. Nagulat naman ako nung nakita kong kasama niya si Karl. Halos sumabog yung puso ko nung magkatinginan kami sa isa’t isa.

And there..

The same old feeling went back.

 LATERS

-----------

*A/N: Chapter 12 will be posted maya maya lang. >:D<

- Glimpseofsmile. <3