Chapter 13. *Tears.*

1.7K 48 6
                                    



Last 2 chapters to go. Dedicated to pinkyswear07. Hello there! :)

vote and comment <3

--


CHAPTER 13

 

I saw my mom sitting in front of my biological father na kahit kelan, hindi ko naman nakilala. I know how he looks like dahil pinapakita noon ni mama yung mga pictures niya sakin. Hindi maalis sakin yung sobrang galit ko sa sarili kong ama. He never held my hand when I was young, he wasn't there to bring me to school, he had never been there for me when I needed him the most. Tapos andito siya ngayon? Anong ginagawa niya dito?

Tumayo si mama mula sa pagkaka upo sa sofa at lumapit sakin. “Tine, I can fix this up. You can go back to your room, isama mo rin si baby Nathan.” Sabi ni mama habang nilalagay sa kamay ko yung kamay ni baby Nathan. Naka tingin lang ako sakanya at sa ‘bisita’ namin.

Hangga’t sa hindi ko na makayanan at kumukulo na yung dugo ko. “Masyado pang maaga para sa BISITA. Lalo na kung hindi namin kilala. Kaya pwede? Umalis ka na tapos wag ka ng bumalik.”

“Tine!” mom almost half-shouted. Bigla nalang dumating si tita out of nowhere at kinuha si Baby Nathan at dinala sa kwarto sa taas.

Kaming tatlo nalang naiwan ngayon dito sa baba, and I can now say whatever I want to say.

“Hindi mo ba narinig? We don’t allow strangers inside our house. Kaya makaka alis kana!” hinawakan ni mama yung kamay ko and I can see her crying. Medyo nasasaktan ako deep inside habang nakikita ko siyang umiiyak pero I have to be strong. Hindi ako dapat umiyak sa harap ng walang kwentang tao katulad ng ‘bisita’ namin na to.

“Tine.. You grew up so well.. Please let me—“ hindi ko na pinatapos yung sasabihin niya at sumigaw na ulit ako.

“LEAVE!!”

 

“Tine please.” Nagmamaka awang sabi ni mama.

“Bakit Ma, ano pong gusto niyong gawin ko?! Makipag plastikan ako na tinatanggap ko siya bilang daddy ko?! Sa tingin niyo magagawa ko yun?! Hindi na ko bata ma. I can clearly understand everything!! And he has to leave!!!”

“No tine. You can’t understand.. You can’t—“

“I can’t understand? Ano bang hindi ko maintindihan bukod sa fact na iniwan niya tayo?! INEEXPECT NIYO BA NA TATANGGAPIN KO SIYA PAGTAPOS NG LAHAT NG PINAG DAANAN KO NG DAHIL SAKANYA?! I’ve been bullied in school because of him! Kung alam nyo lang yung trauma na inabot ko ng dahil sa taong yan!!”

Umiiyak din yung ‘bisita’ namin. I wonder why. For sure dahil sa guilt yun. Naguguilty siya sa lahat ng ginawa niya sakin. SAMIN. Kaya siya umiiyak ngayon. He deserves that! Habang buhay nya dapat pag sisihan lahat ng ginawa niya!

30 days of summer with him. ❤ (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon