30 days of summer with him. ❤ (COMPLETED)

Chapter 14. *Confused*

Update again. So eager to finish this na. Sorry guys sa mga nagrerequest na sana habaan pa to, but hindi na talaga pwede. Actually, this was supposed to be hanggang 10 chapters lang pero hinabaan ko na. XD 

Vote and comment <3

---------

CHAPTER 14

Tatlong araw na makalipas nung pumunta yung ‘bisita’ na yun sa bahay. Hindi parin kami nagkakausap ni mama after nun. Lagi akong umuuwi ng gabing gabi na, tapos gigising ako ng sobrang aga tapos aalis ng bahay. Minsan pupunta ko sa bahay nila Patrick at kung ano anong pinag gagawa namin. Madalas naman akong nasa hospital at dinadalaw si Andrea. Katulad ngayon, pupunta ako sa hospital at halos 5 am palang para tulog na tulog pa si mama.

Nag shower na ko sa bathroom sa loob ng kwarto ko tapos nag bihis na. Nung tapos na ko mag ayos, dahan dahan kong binuksan yung pinto ng kwarto ko tapos dahan dahan din akong bumaba. Pero nagulat nalang ako nung nakita ko si mama na naka upo sa may pinto ng bahay tapos nakatingin sa labas. I can see her hugging herself ng dahil siguro sa lamig. Habang nakatalikod sakin si mama, pakiramdam ko gusto kong yakapin yung likod niya ng dahil sa sobrang pagka miss ko sakanya. Medyo nakakaramdam ako ng galit sakanya, pero alam kong mali to dahil all this time, siya yung gumawa ng lahat para mapalaki kami ni baby Nathan ng maayos. Maybe, just maybe, nag mahal lang talaga siya ng maling tao.

Hindi ko na mapigilan yung sarili ko at lumapit na sakanya at umupo sa tabi niya. Niyakap ko siya ng sobrang higpit habang nakasandal yung ulo ko sa may balikat niya. Hinalikan niya ko sa may hair ko, tapos hinug niya rin ako.

Seconds of silence, hanggang sa magsalita ako. “Ma, did you love him? Did you really love him?” after ko tanungin yun, napatingin ako sakanya at nakita kong nakatingin lang siya sakin.

“Hmm.. Yes. I loved him. Alam ko naman na hindi ako yung una, pero tinanggap ko parin yun dahil mahal ko talaga siya. I maybe a complete idiot and slut for doing that. Pero maybe that’s what love can do to people. Pag nagmamahal tayo, nagiging tanga tayo. Ang mahalaga, natututo tayo. I’ve learn so much from what happened. I was wrong, at least I know how to admit that.”

“Did his wife know?”

“Yes. She knew. Eventually, she found out. Nasaktan siya of course, pero ginusto niya rin kayong makilala. Mabait siya Tine. Kasi kung hindi, matagal niya na sana akong sinaktan. Your dad loved me too but I know that not how much he loves his wife. At wala akong magagawa kundi tanggapin lahat yun. After all, kundi dahil sa pagkakamali na yun, wala sana kayo ni Baby Nathan sakin ngayon.”

 

“Ma, do you want me to forgive him?”

Nung marinig niya yun, napahigpit yung yakap niya sakin. “If  you can’t, then I won’t ask you to forgive him. I can’t blame you if you’re still mad at him.”

“Ma, simula nung bata ako pinangarap ko talaga ng magkaron ng daddy. Yung daddy na ipagtatanggol ako, tuturuan ako mag bike, yung maipagmamalaki ko sa mga kaibgan at kaklase ko. Pero as time goes by, narealize ko na bakit pa ko maghahanap ng daddy, kung andyan naman yung mama ko na daddy slash mommy sakin? Na mahal na mahal ako?”