(Okumaya başlamadan önce Yeşil Deniz - Kaybolalım'ı dinleyin))
İçim buruk. Kelimeler dindirmiyor telaşımı. Öyle korkuyorum ki. Öylesine derin bir korku ki hissettiğim. Bir gün kalbimden sonsuza kadar silinecek olman o kadar yakıyor ki canımı birgün bu şehir hep sessiz olacak biliyorum. Ne kadar seversen sev, birgün herşey sensiz olacak. Yüreğim her adını sayıkladığında... kalbim ellerine düşüyor. Arkama alıyorum engelleri ve devam ediyorum yoluma seninle... birgün çıktığımız yolda iki farklı yön olacağız. Birgün ben seni yine düşünücem. O zaman da seni seviyorum diyicem. Sen gidiceksin, ama ben hep orda olucam. Gülüşünü unutmayacağım, bakışlarını, sıcak ellerini unutmayacağım. Adın silinsede yüreğimden aşkını hep bi tarafımda saklayacağım. Sen uzaklaşacaksın, ben ise senden başka hiç kimseye bakmayacağım hâlâ seni sevecek bu yürek, kalbim seni hep yaşatacak.Unutmam, seni asla unutmam. Seninle geçen her saniyemi kazıyacağım buğulu pencereme, her gördüğümde unutmayacağım bu sebeple. Sen öyle bir git ki. Acıların değil, anıların tat versin bana. Sen öyle bir git ki sende bırakma, bana kendimi ver ve git. Ben sensizken üzgün olmak istemiyorum. Seni kalbimdr yaşamak, olmasan bile onunla olmak istiyorum. Benim acı bağırışlarımı duymadan GİT. Bana unutamayacağım dersler verip değil de, her zaman benimle kalacak bir sen verip git.
Gittiğin gün kötü günüm olmasın. Kalbinin benimle olacağını söyleyip mutlu gönder beni sensiz yaşatma.
Bu satırlarımı birgün okuyacak mısın bilmiyorum... İçimde ki umut yine de yazdırıyor sensiz kelimelerimi. Sonra söyleyeceksin o kelimeyi...
"Hoşçakal". İçimden sayıklayıp alıştırıyorum kendimi sensizliğe. Ne acı bir kelime. İnsan hi hoşça kalır mı sevdiği yokken? Hiç bir insan kalbi eksikken hoş kalabilir mi ?... Boş bir kalple mutlu olabilir mi ?
Her kulağıma gelen bu kelime de hayatım, anılarım sanki gözümün önünden geçiyor. Herşey bir anda yok olacak gibi hissediyorum. Kimse kalmayacak, en büyük mutluluklar bile bir anda yok olacak gibi sanki... Şimdi yanımdasın... Biliyorum, ama senin varlığın yokluğunu unutturamıyor bana. Birgün yine yazacağım bunları. Kendimi sensizliğe alıştırıyorum gün geçtikçe. Ve ben her gün geçtikçe seni daha çok seviyorum biliyor musun ?
Sanki her yirmi dört satte bir kalbim aşkınla yenileniyor. Her geçen gün adını hatırlatıyor yüreğim. Ben de her adın geçtiğinde aşkı sayıklıyorum dilimde... Bitmeyecek bir aşkın hayalini yakıştırıyorum bize. Sonra çok yoruluyorum. Bir köşede kıvrılıp, hayallere dalıyorum. Sen varsın, biz varız, yeni mutluluklarımız var... Şimdi ben en güzel rüyayı görüyorum. Beni sakın uyandırma olur mu? Yoksa ben, yoksa ben uyanamadan kaybolurum. Sensiz yaşayamaz yüreğim, ayakta duramaz tek başına. Ne olur SEVDİĞİM şimdi en çıkmaz haldeyim nolur beni uyandırma...
