Ben olmayan aşkımızı istanbula benzetiyorm aslında.Bazen kalabalık ama olabildiğince sessiz,ne kadar kötülük varsa o kadarda iyi.seni çok yorar ama o güzelliğini inceliyince dahada dinlendirir.Bazen çocukça,bazen çok olgunca.. Sana saçma sapan şeylerde sunar aklının almayacağı güzelliklerde yaşatır bazen tam siyah bazende tamamiyle ekru... İşte anlattığm tamamiyle biziz...
Bazende tiyatroya benzetiyorum. Sanki biz oyuncuyuz, sahnedeyken rolümüzü çok iyi yapıyoruz aşığız, mutluyuz,beraberiz... ama rollerimiz bitince sen sanki hic bana gelmemiş beni sevmemiş hayatıma girmemiş gibi yapıp yaşamına devam ediyorsun... Bense olduğum yerde sahnede seni bekliyorum belki tekrar gelirsinde yalandan da olsa gözlerime bakıp seni seviyorum dersin diye...
