Mutluluk bana çoktu. Bu yüzden acısını çıkardı hayat gülümsemelerimin.Acı vardı hayatımda hüzün vardı... Ve ben her bi gidişinde daha da yıkıldım. Her seferinde bir daha düştüm. Şimdi yokluğunda yanlız kalamıyorum. Ne zaman bir köşeye çekilsem , seninle birlikte göz yaşlarımda akıyor gözlerimden. Yanlız kalamıyorum, seni düşünmeye gücüm kalmadı çünkü... Bir daha acılarıma yenilmeye takaatli değilim... Uyurken yanlız olucaksın diyorsundur. Ben uyurken senin hayallerinle mutlu olacağım biliyorum. Bu yüzden sadece o zaman yanlız kalabiliyorum. Biliyorum hayallerimdr seviyorsun beni. Orada mutluyuz, biz orada hiç yıkılmadık hiç kaybolmadık. (sana söylediğim gibi bu yüzden hayal kuruyorum) Hep sevdik birbirimizi bu yüzden seviyorum seninle kurulan hayallerimi. Şimdi sen yoksun ya hani. Bu düşüncelerimden uzakta durmak istiyorum. Aklıma gelme diye her yolu deniyorum. Zor tabi hayatım dediğiniz insanın hayatınızda olmaması hayattan alabileceğiniz bütün heyecanı bitiriyor. Bütün mutluluğu tek kalemde yok ediyor. Senin yüzüme bakmadığın o saniyeler ben hayatımdan alınmış birkaç gündü aslında... Senin her gidişinde ömrüm daha da kısalıyor sanki. Gözündeki nefretin sebebi olmak her seferinde kalbimi yakıyor.
Ölüyorum sensiz, sensiz nefessizim, sensiz ben yokum, yapamıyorum, alamıyorum nefes, dayanamıyorum gitmelere, alışamıyorum sonsuz güvenmişken bi karede hayatından engellenmiş olmak her gördüğümde canımı yakıyor. Yerin öylesine büyük kalbimde. Çünkü kendimi senden saydım. Bilmiyorum bir parçam gibi sevdim seni çok uğrastım aramıza girebilecek olanları uzaklaştırmak için ama bak olmadı yine biz yenildik. Yine vazgeçtik. Yine kaybetmeyi göze alabilecek duruma geldik. Biz yok olduk. Kaybolduk, bir sonbahar mevsimi gibiydik.Bazen sıcak , bazen serin.Çoğu zaman sessiz. Senin yokluğunda öyle ya; bazen sıcak bazen serin çoğu zaman sessiz...
Bu hayatta en zor sevgi sevilmeden sevmekmiş bana hayatta tek öğrettiğin şey bu oldu...Sen kendini bana değil beni kendime terk ettin.
