Coleen's POV:
"s-si A-Adriane.. m-mahal mo ba t-talaga sya?"
OhMyGii!! 2:48 AM na pero buhay na buhay pa rin ang diwa ko dahil sa pambubulabog ng boses na yun >.<
MR. OLIVER LANCE POSADAS, HUMANDA KA TALAGA SAKIN BUKAS!!
pero what's the big deal nga ba? ah basta humanda sya >.< xD
kidding aside, bakit parang napaisip ako sa tanong nya?
feels like there's a part of me na hinahanap yung sagot sa tanong na yun:
MAHAL KO BA TALAGA SI ADRIANE?
FLASHBACK:
pagtanggal ko ng kamay ni Oliver sa wrist ko, lumabas ako ng room at nagpunta sa field kung saan maraming bench at naupo ako sa isa sa mga yun.
"hi!" -narinig kong may nagsalita sa likuran ko.
paglingon ko, may dalawang babae sa likod ko.. and they kinda look familliar.
"oh by the way, i'm Harvey and this is Candice" -sabi nung isa.
naalala ko na, i'm at the same block with them.
"hi! i'm Coleen :)" -pagpapakilala ko naman sakanila.
sinamahan lang nila ako dun, sabi nila i can hang up with them daw :)) ang kucute nga nila eh ^^
we were just talking and laughing when..
"Baby no!" -narining naming may nagsalita sa likod.
"tama na! tapos na tayo!" -napatayo ako bigla nang marinig ko ang sumunod na nagsalita.
unti unti akong humarap at naglakad palapit sakanila.
hindi ako pwedeng magkamali. ang boses na yun, kay.. kay..
"Adriane?" -nagulat ako nang makita ko sya with the same girl he's with last monday.
"C-Coleen?" -shocked na shocked ang expression ng muka nya.
"hey! what's happenin' here?" -nagulat nalang ako nang..
"please!" -lumapit sakin yung girl. as far as i remember, Zara is the name.
"please Coleen, or whatever your name is.. please give him back to me!" -umiiyak nyang sabi.
i was dumbfounded upon hearing what she just said. i tried to compose myself and say..
"s-sorry! A-Adriane is m-mine! and will always be!" -mangiyak ngiyak kong sabi.
nilingon ko si Adriane at sinabing,
"fix this! when you're done, we'll talk!" -at naglakad na ko palayo sakanila. sinundan naman ako nina Harvey at Candice.
END OF FLASHBACK
am i mean? :(
hindi pa man nakakapagpaliwanag si Adriane, somehow naiintindihan ko na yung nangyayari.
i know what i did is so selfish.. but i just don't want to lose him.. not now! ngayon pang mahal na mahal ko na sya? not now! not tomorrow! just NEVER!
for what had happened, naalala ko ulit yung tanong ni Oliver.
and it made me realize na tama lang ang sinagot ko.
***
FIN! :)
move on na sa next chapter :))
sana po nagustuhan nyo :))
please don't forget to spread, vote, leave a comment and be a fan :)
thankyou :*
~ChicserChxx<3
