"Hadi Ron, yapabilirsin!"
"Hadi Ron, o satrancı başarıyla geçebilirsin. Sana güveniyorum. Geçeceksin, hadi!"
Geçecekti de. Biliyorum. Filmi milyonlarca kez izlediğimden, repliklerden tut mimiklere kadar her şeyi ezberlemiştim.
"İşte bu Ron! Ahh son kı-"
"Aymiraa!"
Filmin en heyecanlı kısmında bölünmesinden hiç ama hiç hoşlanmamıştım. Umarım buna değecek bir açıklamaları vardır.
Filmi durdurup tableti yatağın üstüne bıraktım. Panduflarımı giyip yürümeye başladım. Saatlerce oturmaktan bacaklarım uyuşmuştu.
Odamdan çıkarken, kapının yanındaki duvarda duran boy aynasından kendime şöyle bir baktım: toz pembe üstüne kahverengi şirin ayıcıklı pijamam, ayaklarımda koyu pembe ayıcıklı panduflar ve saçma sapan bir topuz ile çok komik görünüyordum. Umarım misafir yoktur eğer varsa rezil olurum, diye içimden geçirdim.
Salona girdiğimde annem ve babam koltukta oturuyorlardı. Önlerinde duran sehpada bir sürü kağıt vardı. Yüzlerine baktığımda tepkisiz duruyorlardı. Acaba bu kağıtlar neydi? Benimle ilgili miydi? Yoksa işlerini mi kaybetmişlerdi? Ya boşanıyorlar ise? AMAN TANRIM!
"Aymira, iyi misin? Yüzün sarardı" dedi annem merakla.
"İyiyim anne iyiyim. Niye çağırdınız beni? Film izliyordum ne güzel."
"Yine mi Harry Potter?"
"Evet babacım, yine Harry Potter, her zaman Harry Potter!"
Bir süre hiç konuşmadan oturduk. Annem ve babam gözleriyle konuşur gibi duruyorlardı. Ya da beyin okuyor da olabilirler. Sabırsızlanmaya başlamıştım.
"Beni niye çağırdığınızı söylemediniz. Neler oluyor?"
"Abilerin gelsin, konuşacağız Aymira. Sakin ol."
"Off!"
Onlar kırk saat gelmezlerdi ki. Ya kızlarla takılmaya gitmişlerdir ya da delicesine basketbol oynuyorlardır. Ben böyle düşünürken zil çaldı. Yerimden isteksizce kalkıp kapıyı açtım.
"Hoş geldiniz." dedim asık suratla.
"Bizi gördüğüne sevinmedin galiba bücür." diyip güldü Ege abim.
"Hahaha. Ayrıca ben bücür değilim. Aramızda sadece 4 yaş var. Lise 1 oldum artık ben."
"Daha başlamadın ama. Daha okulun yeni bitti, lise 1.sınıf öğrencisi olmana iki ay var bücür."
"Off neyse ne. Siz de liseyi yeni bitirdiniz ama sanki sonuçlar açıklanmış gibi üniversiteliyiz diye geziyorsunuz ortada."
"O başka, bu başkaa. Hem bugün yarın açıklanır."
Konuşmamızı annemin bizi çağırması böldü. Üçümüz beraber salona gittik.
"Çocuklar, sizle konuşmak istediğimiz bir konu var."
"Neymiş bakalım."
"Babanız terfi aldı. Hem de çok iyi bir kademeye yükseldi. Fakat..."
"Fakat ne?" dedim kendimi tutamayarak.
"İzin verirsen söyleyeceğim kızım. Fakat başka şehirde."
"Ne?!" diye bağırdım.
"Sakin ol kızım, hem İstanbul'a gidiyoruz. Alp ve Ege de bu yüzden tercihlerinin neredeyse hepsini İstanbul'da yaptı. Hem sen de liseye yeni bir yerde başlamış olursun."
