To Be Smitten

9

Tama nga at successful sya sa paglipat ng mga gamit ko sa kwarto nya. Pagbalik namin nakasalampak na ang mga aayusin ko sa kama nya.

We're gonna share the bed this time.

Hindi parin matanggal sa isip ko yung ginawa Nya kanina. I'm still shocked kahit alam kong pagpapanggap lang iyon sa harap ng mga magulang namin.

My heartbeat was erratic as it reminisce his gentle holds onto me.

Parang tanga ako kasi hanggang ngayon ramdam ko yung labi nyang dumampi sa noo ko at ang braso nyang pumulupot sa akin.

Why suddenly every little action of his sent me thousand things to overthink?

I was in my deep thoughts when I heard him talk.

"Buksan na iyan, let's sleep."

Mabilis dumako ang mga mata ko sa kanya.

"Hindi pa ako matutulog, mauna ka na." Aniya ko sabay irap.

Bakit kailangan ba sabay kami matulog porque nasa iisang kwarto na kami?

"Tss."

Umusog ako nang humiga na sya.

Grr! Kahit kelan ka!

Maaga ako pumasok para hindi na kami makita nila tita at mama na hindi sabay papasok. Mahirap na at baka magduda pa sila.

I was in the middle of my study when I saw his text message.

Aba! Ano kailangan nya this time?

Vito:

Mama wants you to bring my food she cooked here.

Replied:
Huh? Nasa school din ako.

Vito:

I have a shoot now.

So hindi pala sya pumasok ngayon. At ano raw? Dadalhin ko sa shoot nya yung pagkain nya. Nakakainis lahat nalang kinakaligtaan nyang dumampi sa dalhin pagkatapos ay ako peperwisyuhin nya.

Nakakainis sya! Mabuti nalang talaga at tapos na ang klase ko ng maaga.

Umuwi ako ng bahay para gawin ang pinag uutos ng mahal na hari.

"Nariyan ka na pala, late na kasi ako nakaluto at hindi na nakakain ang asawa mo ng agahan. Madami na itong binaon ko para masabayan mo sya roon."

Patago akong umirap. Tita naman as if naman gusto ng anak nyo sabayan ako.

Replied:

Nandito na ako sa likod ng puno, dito mo nalang kunin sakin.

Vito:

Come here.

What? Ano ba itong lalaking ito. Ano bang gusto nya mangyari kuyugin ako ng mga staff at fans nya.

Argh!

Vito:

Stancy.

I stopped for awhile because of his message. It was first time he called me a name. Yeah! It is very first since we saw each other year ago. He never addressed me, maybe kasi ayaw nya.

Replied:

Ito na papunta po kamahalan.

I rolled my eyes to my reply.

Sobrang ingat ko na hindi mapansin ng mga staff at fans buti nalang talaga at busy sila.

Nang nakita ko na ng tent niya agad agad ang lapit ko at pagpasok.

Sa kagagahan tumama pa ako sa napakatigas na pinto.

"Ouch!" Napahawak ako sa noo kong tumama muntik pa kong tumalsik buti nalang nasalo ako ng mga braso. Oo hindi ako sa pinto tumama kundi sa matigas na dibdib, at mabango rin.

"Tss."

And with that remark, I know already whose arms embraced me.

My heart leaped. Kahit ipaalala ko ng paulit ulit ata na dapat mas composed ako whenever he is around e, I would still be stunned with his presence.

Mabilis akong kumalas sa kanya. Agad nya naman tinignan ang likod ko upang icheck kung may tao bago isara.

"Dinala ko lang ito, aalis na rin ako." Tumalikod na ko ng hatakin nya ang palapulsuhan ko.

Another strange but strong feeling made me shivered. Jusko nakakaramdam na ko ng hilo sa mga emosyong nabubuhqy sakin dulot ng mga kilos nya.

Grr!

I felt so weak on my knees. I can't hardly speak. I loose of control. Hahaha kumanta lang.

Pero nakakarelate kasi ako ng slightly?  Hehe. But seriously, i feel like something takes over me. It's unfamiliar and I can't named it. At bakit parang may kaunti akong takot?

"Let's eat."

"Huh?" Naputol ako sa pag-iisip nang magsalita sya.

"Kumain na tayo."

"Ano... dinala ko lang talaga kasi—"

He glared at me kaya napalunok ako ng wala sa oras. I slowly walk towards him, when someone open the door and come in.

Patay na talaga!

"Sino ka? Ano ginagawa mo rito? You're trespassing!"

Natakot ako nang hablutin ako nito sa braso paharap sa kanya.

Akma akong mag-eexplain nang marinig ko si Vito.

"She's with me, Yza. Let her go."

"Are you sure? Hindi ka ba hinaharass ng isang to? Baka isa sa mga baliw mong fans to."

Grabe naman sa baliw ah. At ako fans? Asa!

"No. I asked her to come here and eat with me."

"Eat with you?"

"Yes. So let her go and let us eat because I'm starving to death."

She let me go at dali daling lumapit kay Vito dahil hindi makapaniwala sa tinuran nito. Actually pati ako nagulat.

"Are you for real? You let this woman eat here with you? Paano kung makita ito ni direk, ni shieya?"

I was out of words. I couldn't move to leave. I fear the next words this woman would spill.

"I said she's with me. And please we'll eat, you may leave us now."