To Be Smitten

10

I wasn't expecting his response to his manager. Okay lang naman kasi talaga sa akin na umalis na, hindi ko rin maintindihan talaga.

Damn! What are you doing Vito?

Kumain kami ng sabay. Mabilis syang natapos habang ako singbagal ng pagong dahil hindi pa rin naaabsorb ang mga nangyari.

"You wait me here. Sabay tayong uuwi. Last scene nalang naman."

Tango lang naisagot ko.

Nang nakaalis na sya doon lang ako nakahinga ng maluwag. Pakiramdam simula ng magkita kami panay pigil ko ng paghinga ko.

Tinapos ko nalang ang pagkain at winaksi na ang mga bumabagabag sa puso at isip ko.

Nainip na ako kakascroll ko sa cellphone ko nang mapagdesisyunan kong sumilip sa labas.

I checked around only to see none. I was relieved. I silently walked out the tent and roam around.

Natagpuan ko ang isang bahay at pinasok iyon sa kuryoso. There they are shooting the scene. Nagtago ako sa halamang nakatayo sa malaking base.

Dumako ang mga mata ko roon. I saw Shieya on bed while vito was sitting beside him. Sweet scene ata ito dahil nakahawak si Shieya sa pisngi ni Vito, at magkalapit masyado ang mga mukha nila sa isat-isa. Hindi sila nagbibitaw ng linya at tila nangungusap ang mga mata nila.

Okay ganito naman lagi mga movies so hindi nakakaselos.

What? Ano ba itong naiisip ko? Bakit parang tunog kinukumbinsi ko pa sarili ko na hindi ako nagseselos grr.

Patuloy lang ako sa panonood tutal e sabi nya hintayin ko na sya at sabay kami uuwi.

I was in the middle of thinking when the next scene came. I didn't expect it.

She grabbed him and reached for him slowly. I know they are about to share a kiss.They continue eyeing each other until Vito was on top of her.

Naramdaman ko na naman ang kakaibang lagabog sa dibdib ko. Its beat is hurting me.

Naestatwa ako sa nakikita ko. Gusto ko iiwas ang mga mata ko dahil nagbabadya na ang luhang hindi dapat.

I felt my body shaking. I badly wanna move my feet that felt like it was glued.

I hate it.

When I got the strength I aggressively tried to move that made me cause trouble.

Huhu bakit ngayon pa?

Everyone looked for me. I saw Vito pushed Shieya and looked at my spot as well. I saw how his eyes grew bigger when he saw me, that made me run away so bad.

"Stancy!"

I run as fast as I can. Sakto pa talagang umulan, kaya ang luha sa hindi ko malamang dahilan ay natakpan.

This is better this way. Run while you still can Constanciandra. Cry until you can no longer cry.

Sa isang simbahan ako dinala ng mga paa ko. Tumila na ang ulan at natuyo na rin ako. I let the time past and just look at the altar.

I prayed to him. I said all my prayers and my rants. I surrender all my worries to him.

And when I feel at ease I finally found myself laughing from the action I've made awhile ago.

Funny lang kasi medyo naging OA siguro ako at nakalimutan kong he's only my husband in papers.

I sighed. I could still feel the pang of pain but I helped myself to forget it.

I can't be heartbroken. I can't be inlove with Vito. He won't just love me that's all I know.

I remembered how their lips shared that intimate kiss. Kahit work lang iyon, I know that has a feeling.

I will continue avoiding him until I get back to being careless of him.

Nang maramdaman ko na ang gutom, nagdecide na ko umuwi. Baka nag-aalala na rin sina mama at tita jas.

"Ija bakit ngayon ka lang? Nag-alala kami sayo. Bakit hindi mo kasama umuwi si Vito? Saan ka ba nagpunta?"

Tahimik si mama na nakatingin sa akin. Nag iwas ako. Ayoko makita nya ang mata ko na galing kanina sa pag-iyak.

"May binalikan lang po ako sa school at tinapos. Pasensya na po at ginabi ako. Akyat na po ako."

Nakahinga ako ng maluwag nang hayaan nila ako. Hayyy.

Dumiretso na ko sa kwarto para magbihis. Dahan dahan akong pumasok, kadiliman at katahimikan ang bumungad sakin.

Pumasok na ko at ni-lock ang pinto. Hinubad ko na ang damit ko kasi parang nakakadiri na no? Maligo ba naman kasi sa ulan. Kainis.

I was gonna unclasp my bra from behind nang bumukas ang pinto ng cr.

O_____O

Niluwa non si Vito. And he is topless.

Nag-iwas ako ng tingin. Naalala ko yung inis ko sa kanya. Tumalikod ako at kinuha ang damit na hinubad isusuot ko na sana dahil nakaramdam ako ng hiya bigla when I felt his arms slowly snaked to my body.

Napayakap ako sa dibdib ko. Ramdam ko ang pag-init nang tenga at mukha ko. Shit! Feeling ko namumula ang tungki ng ilong ko at pisngi.

"Saan ka nagpunta?"

"S-sa simbahan."

Humigpit ang yakap nya at siniksik sa leeg ko ang mukha nya kaya nagtaasan ang lahat ng buhok ko sa katawan. Binalot kami ng katahimikan.

"Why did you leave?" Napapaos nyang bulong.

"Uuuh..."

Hindi ko masabi. Ayoko aminin. Natatakot ako kasi alam kong hindi tama ito. Hindi dapat.

"Promise me, you'll talk to me all things you worry and you'll not runaway."

I had a skip beat with his gentle words. Is this some sort of dreams?

I can't finds any words to say. I just found myself nodding.

Kahit alam kong may takot ako sa dibdib na malaman ang nangyari pag-alis ko ay tinanong ko parin. Hindi ako matatahimik kung itatago ko lang at baka sumabog pa ako.

"V...Vito?"

"Hmm.."

I could sense him smelling my skin. My breath hitched. His hug tightened. Ang isang kamay nya ay nilalaro ang mga daliri ko.

"Did you... did you kissed?"

"No baby," tumango nalang ako. Nakaramdam ako ng luwag sa dibdib. I believe him.

"Why you want us to kiss?"

"Huh? Hindi ano..."

But I still hate the picture in my mind. Him having that passionate stare at ang pagdikit ng mga katawan nila.