Rants en alle andere toffe dingen die in mijn hoofd omgaan.

Nederlandse versie Kurt Cobain's zelfmoordbrief.

Omdat erom gevraagd werd :)

Ik heb mijn best erop gedaan, maar aangezien ik niet zo bekend ben met Engels en Amerikaanse spreekwoorden was dit nogal een uitdaging, maar hopelijk valt het zo ietsjes beter te begrijpen.

-

Aan Boddah. (Boddah was zijn denkbeeldige jeugdvriend, btw)

Sprekend vanaf de tong van een ervaren sul, wie, duidelijk blijkend, liever een kinderlijke klager zou willen zijn. (Zelf snap ik dit stukje niet helemaal in het nederlands) Zou deze brief vrij makkelijk gelezen kunnen worden. 

Al de waarschuwingen van de vele punk 101 cursussen over de jaren heen, laten we zeggen, ethiek betrokken tot vrijheid, heeft de omarming van u gemeenschap bewezen zeer waar te zijn. 

Ik heb de opwinding van luisteren naar muziek en het maken van muziek al in geen jaren meer gevoeld. Ik voel me achter deze woorden extreem schuldig over deze dingen. 

Als voorbeeld, wanneer we achter de schermen staan, de lichten gaan uit, en het enorme gejuich van het publiek begint, heeft dat niet zo'n invloed op me als het had bij Freddy Mercury, Die leek te houden, genieten, en bewondering te hebben voor de liefde van het publiek, wat ik natuurlijk helemaal bewonder en aanbid. Maar het punt is, ik kan jullie niet belazeren, geen  van jullie allen. Het is nou eenmaal niet eerlijk tegen jullie, en ook niet tegen mijzelf. De ergste daad die ik me kan bedenken is doen alsof ik het voor de volle honderd procent naar mijn zin heb. Soms voelt het alsof ik een soort klok bij me moet dragen, die mij de tijd verteld wanneer het tijd is om mijn gelukkige gezicht op te zetten. Ik heb vrijwel alles geprobeerd om het te waarderen (En god, ik doe het, asjeblieft, geloof me ik doe het, maar het is gewoon niet genoeg). Ik accepteer en waarder het feit dat ik, en wij, heel veel mensen hebben geïnspireerd. Ik ben vast een van die narcisten, die alleen dingen waarderen als ze er niet meer zijn. Ik ben gewoon te gevoelig. Ik moet waarschijnlijk eerst weer verdoofd worden, om het enthousiasme terug te winnen wat ik ooit had als een kind. 

Op onze laatste drie tours, had ik een veel betere acceptatie voor iedereen die ik persoonlijk ken, en voor de fans van onze muziek,  maar ik kan me nog steeds niet over de frustratie en schuld heen zetten die ik voor iedereen voel. Er is een goede kant in iedereen van ons en ik denk dat ik gewoon teveel mensen houd, en dat maakt me fucking depressief. De zielige, kleine, gevoelige, onwaarderende, vissende Jezus man, waarom geniet je er nou niet van? Ik weet het niet!

Ik heb een godin van een vrouw, die ambitie zweet, en een dochter die me veel te veel herinnerd aan wat ik ooit was, vol met liefde en vreugde, die iedere persoon die ze ontmoet zoent, omdat iedereen goed is en haar geen pijn zal doen. En dat maakt me verschrikkelijk bang tot op het punt waar ik amper nog normaal kan functioneren. Ik kan de gedachte van Frances die een ellendige, zelf afleidende, dode rocker wordt, - die ik ben geworden- niet uitstaan. 

ik heb het goed. Heel goed zelfs, en ik ben zeer dankbaar. Maar sinds de leeftijd van 7  ben ik vol haat naar elk ander persoon gaan kijken. Alleen maar omdat het zo simpel lijkt om deel te nemen, voor de mensen die daar toe in staat zijn. Alleen maar omdat ik zoveel hou, en zoveel sorry voel voor de mensen, denk ik. 

Bedankt van het begin van mijn brandende, vervelende maag voor alle brieven en bezorgdheid de afgelopen jaren. Ik ben gewoon een te erge grillige, chagrijnige baby! Ik heb gewoon geen passie meer, en asjeblieft onthoud, het is beter om weg te branden, dan om te vervagen. 

Vrede, Liefde, en Deelneming.

Kurt Cobain. 

Frances en Courtney, ik ben er bij, op de bruiloft.

Asjeblieft Courtney, geef niet op, voor Frances.

Voor haar leven, wat zoveel beter en vrolijker zou zijn zonder mij.

Ik hou van je, IK HOU VAN JE!

------------------------------------------

Het is geen perfecte vertaling, maar als het goed is valt het nu wel beter te begrijpen. 

Ik huil iedere keer als ik dit lees, maar bij die aller laatste zin voel ik me gewoon verdoofd.

''Which will be so much better and happier without me.''

''Wat zoveel beter en vrolijker zou zijn zonder mij;; 

-Rest in peace, Kurt. Even though you are already gone for 11 years.

April 5th, 1994.