AŞK YENİDEN

Özel Bölüm -Part I

Yatakta koca karnımın el verdiğince yana dönüyorum usulca.Böyle kolay anlattığıma bakmayın dostlar.Zira benim için oldukça meşakkatli bir iş.

Henüz 9. ayımı tamamlamamış olmama  rağmen topaç gibiyim maşallah.Şimdi bana 'insan hiç ilk hamileliğinde o kadar şişer miymiş? ' diyenleriniz olacak eminim.İnanın hamileliğim süresince bu lafı duymaktan gına geldi.Artık içimde ne büyütüyorsam doymuyorum.Kesinlikle. Doyma iç güdümü kaybettim sevgili okur!

Her gece yatağa girerken 'aldığım bu kiloları nasıl vereceğim' diye ağlarken ertesi günü yine kıtlıktan çıkmış gibi yiyorum.Ayrıca ben gün geçtikçe Shrek'in karısı Fiona gibi şişerken kocamın best model gibi dolaşmasına dayanamıyorum!

Gözüm yanımda mışıl mışıl uyuyan Semih'e kaydığında sinirim tepeme çıkıyor.Nasıl da rahat uyuyor? Ben burda onun bebeğini taşıyayım o rahat rahat uyusun, ben davul gibi şişeyim o fit kalsın oh ne ala!

'Adamın bütün gün canına okuyorsun bi zahmet gece huzur ver!' diye araya giren iç sesimle kendime geliyorum neyse ki.

Görüldüğü üzere hamilelik bana hiç yaramamıştı sevgili dostlarım.Bıraktığınızdan daha beter bir hale gelmiştim.Ruh hali sürekli değişen,olur olmadık herşeye ağlayan, memnuniyetsiz lanet bir kadın haline gelmiştim.İçimden ne çıktı gerçekten bilmiyorum.Amma ve lakin bu Ceylin'e bende yabancıyım.

Köfte ekmeğin hayaliyle uyuyamayacağımı anladığımda usulca yataktan kalkıyorum.

Semih bu aralar girecekleri ihale için çok çalışıyor haliyle çok yoruluyordu bu yüzden onu rahatsız etmeyip odadan çıkıyorum.Kapıyı kapatıp salona adım attığım esnada karşımda Mete beliriveriyor.

"Bende sizin yanınıza geliyordum anne."

Evet,evet yanlış duymadınız dostlar.Mete malumunuz Semih'le evlendiğimizde bizimle yaşamaya başlamıştı.Biz balayından döndükten sonra bana "ben şimdi sana ne diyeceğim Ceyrin" diye sormuştu.Benim sevimli oğluşum!

Cevap olarak "sen nasıl seslenmek istersen" dediğimde "tamam anne" demiş ve beni dünyanın en mutlu annesi yapmıştı o an.Böyle sakin anlattığıma bakmayın.Bana her 'anne' diye seslenişinde içimde tarif edilemez bir mutluluk peydah oluyor.

Karşımda dikilen küçük adama "seni de mi uyku tutmadı paşam?" diyorum fısıltıyla.Başını salladığında "hadi o zaman bu obur anneni yalnız bırakma" deyip odasına yönlendiriyorum.Havanın serin olduğunu göz önünde bulundurarak üstüne hırkasını giydiriyor ardından kendi üstüme de ince bir hırka alıp oğlumla evden çıkıyoruz.

Sahildeki köfteciye geldiğimizde Mete'ye dönüp "geri mi dönsek?" diye soruyorum kararsızca.Mete minik elini karnıma koyarken "ama karşimin canı köfte çekmiş" diyor bebeksi ses tonuyla.

Ey yüce Rabbim ben gerçekten çok büyük bir sevap işlemişim ki sen bana Semih Turhan gibi bir adamla evlenmeyi nasip edip böyle bir çocuğun annesi olma şerefini bahşettin.

Mete'nin minik elini öpüp "sen biraz daha böyle tatlı tatlı konuşursan anne seni yiyecek" diyorum.Gülerek arabadan inip sahildeki küçük masalardan birine yerleşip siparişimizi veriyoruz.

Köfte ekmekler neyse ki biz  çok beklemeden geliyor.Alim Allah Semih yokluğumuzu bir farkederse canıma okur!Hayır, herşeyi geçtim bu pis boğazlılığımı adama nasıl açıklarım?Yarım dünya gibi geziyorum resmen.

Adam artık 'boşal da semerini ye!' derse şaşırmam.

Düşüncelerimi öteleyip iştahla ekmeğimi mideye indirirken Mete kafasını kaldırıp benim arkama bakıyor.Bende merakla başımı çevirdiğimde kafasından duman çıkarmak üzere olan Semih'le göz göze geliyorum.