Bir ChanBaek Masalı [Çeviri]

13.Bölüm - Benimle Gel-

Benimle gel

"İyi akşamlar bayanlar ve baylar!"

Omuz silktim ve asıl amacıma odaklandım. Adam sahnenin ortasında duruyor , parlak mikrafonu tutuyordu. Tatlıca baktı ve el salladı. Boğazını temizleyerek sıkıcı 'ses kontrol'leri yaptı.

Kafamı ellerimin üzerine yerleştirip sahneye baktım. Kai ve Sehun hala telefonlarıyla meşgulduler ve yüzüme bile bakmıyorlardı. "Hey." Içağırdım ve Sehun'un omzuna dokundum. Gözlerini devirerek beni başından savdı.

"Psh." Kai'ye dönüp onun omzuna dokundum. "Hey." tekrar çağırdım. Jongin suratındaki acıyla bana baktı. Telefonuna vurdu ve masanın diğer tarafına attı. 

Gözlerim şokla açıldı. "Ne ha—"

"Kyungsoo telefonuna cevap vermiyor! Cevap vermiyor , Chanyeol!" ardından ceketimi kavradı ve sarsmaya başladı.  "NEDEN?! Söyle bana NEDEEENNN???!!!"

Elini ittirdim ve Sehun'a döndüm. Aniden o da telefonunu fırlattı .   "Lanet olsun!" bağırdı."Luhan nerde?!"

İç çektim ve ikisine baktım."Kai... bu şarkıcıları biliyor musunuz?"  sordum ve uzun sandalyelerde oturanları işaret ettim. Birbirleriyle konuşuyor ve maskelerini düzeltiyorlardı. 

Jongin yavaşca kafasını salladı.  "Bilmiyorum."sessizce konuştu. "Onları bilmiyorum. "

Sehun'a döndüm. "Bili—"

"Hayır." tersledi ve telefonuna dik dik baktı. "Kim olduklarını bilmiyorum ve umursamıyorum da!" Sehun kafasını avucunun içine aldı.  "Burnumun ucundan kaybolduğuna inanamıyorum!" kendi kendine kızdı.

Maskemi çıkardım ve masaya koydum. "Ben gidiyorum." kafamı salladım."Parti yapabilecek havada değilim. "

Ne düşünüyordum? Buraya neden geldim ki?

Gerçekten onu burada görebilceğimi mi düşündüm? Bu sesin sahibini bilmiyorum ve asla göremeyeceğim. Onunla tanışmak imkansız. Onu asla göremem. Asla. 

Jongin bana baktı. "Gidemezsin, Yeol." konuştu. "Parti yeni başlıyor."

"Evet." Sehun onayladı. "Burası kasvetli bir havaya sahip , sana gerçekten ihtiyacımız var." Ardından bana maskemi geri uzattı.

Gözlerimi yuvarladım."Burası kasvetli değil." tersledim. "Sen ... ve Jongin öylesiniz." Maskemi geri almadım ve sadece dik dik baktım. 

Ve birden , birisi omzuma dokundu. "Selam Çocuklar." Soğuk bir ses kulağıma fısıldadı. Gözlerimi devirip Michaela'ya baktım , yüzünde tilki sırıtışı vardı.vücudunu saran siyah bir elbise giyiyor , kırmızı bir maske takıyordu. 

"Michaela." soğuk bir şekilde seslendim.

Michaela kıkırdadı ve bana baktı.  "Beni tanıdın mı?" yutkundu. "Cidden beni biliyorsun , değil mi, Channie?" eli vücudumda dolandı.

iç çektim. "Masken küçük..o yüzden." Gülümsedim ve masadan maskemi aldım.Yüzüme geri taktım ve Jonginle Sehun'un gülüşlerini duydum.

"Anladım." Michaela nefesini boynuma üfledi. Ve birden omzumu kavradı."Neden benimle dans etmiyorsun o zaman? Bugün senin eşin olacağım." Ardından beni ittirdi ancak ben kafa salladım.