Bir ChanBaek Masalı [Çeviri]

14.Bölüm - Seninle Geçen Gece-

Seninle Geçen Gece

Hiçbir zaman okul binalarının içindeyken tecavüze uğrayıp öldürüleceğimi hayal etmedim. Bu aptalca olurdu..ve kaba.. hatta aptallıktan fazlası. Ben cidden bu kadar aptal mıyım? Bunun olmasına müsaade etmem. Ancak.. Park Chanyeol'un kavraması çok güçlü ve bir santim bile yerimden oynayamam. 

Hala yüzünde maske olabilir ancak sesi kimliğini ele veriyor. Kendimi sakladığıma şükrediyorum.

Onu boynuna ve geniş omuzlarına bakarken nereye gittiğimizi bilmeden takip ettim. Gerçekten yapılı. Bana karşı neler hissettiğini bilmek isterdim.  =3=

UGH. Şu düşünceleri bırak Byun Baekyun! Sapık gibi davranıyorsun. -,-

Chanyeol okulun küçük ve tamamen aydınlatılmış alanında durdu. Spor salonuna göre fazla sessizdi. Chanyeol bana baktı ve gülümsedi. 

"Selam." Nefes aldığında ceketi omzundan kayıyordu. Güzel yüzündeki terleri silmemek için kendimle savaştım. 

Ona baktım. "S-selam?" emin olmayarak sordum. 

Park Chanyeol suratıma yaklaşmaya başladı.  "Bu sensin." beni ürperticek şekilde fısıldadı.  "Sonunda." Yüzümü avuçları arasına aldı ve bu çok hoş bir histi , sanki eriyordum. Teninin benimkinin üzerinde oluşu hissettiğim en güzel şeydi. 

"N-neyden bahsediyorsun?"

"Bu sensin , değil mi? Müzik odasında şarkı söyleyen." Gülümseyerek cevapladı. "Seni duydum.. ve o zamandan beri beynimin içinde dolanıyorsun."

Yutkundum ve kızgınlıkla alt dudağımı ısırdım.  Yemin ederim  Kim Jongdae!!! Bu akşam bittiğinde ölmüş olacaksın! Seni geberteceğim , aşağılık herif !!!

Chanyeol'a baktığımda gözlerimizin buluşması... daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Ve tekrar hissetmeyeceğim. 

"Uzun süredir seni arıyordum." Chanyeol konuştuğunda gözleri yalvarıyordu.  "Ve şimdi seni buldum... gitmene izin vermeyeceğim." HBelimi kollarının arasına çekti. Kafamın yanındaki kalp atışlarını duyabiliyordum. 

Çok hızlı. Ellerimi beline yerleştirdim ve gözlerimi kapattım, kokusu çok hoştu. Park Chanyeol bana karşı çok iyi. Hiçbir zaman ona doymayacağım.

Ama ardından.. 

O Park Chanyeol.

Ve ben Byun Baekhyun'um...

Birbirimiz için değiliz... Ben sadece onu inciteceğim. 

Nazikçe onu ittirdim.  "Ben yapamam..." onun duyabileceği şekilde fısıldadığımda kalbimdeki acıyı duyabiliyordum."Ben b-bunu yapamam."

Chanyeol gözlerindeki acıyla bana baktı. "Neden?" fısıldadı ve tekrar suratıma dokundu. Parmağıyla suratımı okşadı. "Neden benden uzaklaşıyorsun?"

"Ben bunu yapamam." nefes aldım ve  ona acıyla baktım.  "Beni sevemezsin. İkimiz de erkeğiz , tamam mı? Böyle hissedemezsin."

Chanyeol kafasını salladı ve tekrar bana baktı. "Umrumda değil!" tekrar beni kucaklamasıyla sararken konuştu.  "Başkalarının ne düşündüğü umrumda değil. Ben insanları değil,kalbimi dinlerim."