Aşk suçtu.
Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cell...
(not; Birde bazı karakterlerin soyadlarına hiç değinmediğimi farkettim onlarıda buraya bırakacağım💖
Süleyman Akal
Zahir Çetiner
Zerda Dağderen
Aziz Dağderen
Tufan Polatlı
İshak Karahan)
Oylama ve yorumları unutmayın özellikle yorumlar aşırı motive edici💖🙉
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2018
Soğuk havanın son aylarıydı. Yakın zamanda bahar ayı girecekti. Mart ayında havalar ısınmaya başlardı diye geçirdi Narin kendince içinden. Yaslandığı duvarda kollarını kendisine dolamış ara bir üşüdüğü için ellerini kollarında gezdirerek kendisini ıstıyordu. Evden gizlice çıkmıştı. Ceylan'ı üniversite sınavına götüreceğini söyleyerek evden çıkmış zar zor annesini ikna etmişti. Gerçi o sınavı kazansa bile ailesinin izin vereceğinden şüpheliydi. Normalde olsa asla evden çıkmalarına izin verilmezdi ama son zamanlar daraldığını söyleyerek dakikalarca dil dökmüştü. Babası iki günlük şehir dışında olduğu için annesi izin vermişti ve Narin'de Cengiz'i atlatarak çıkmıştı evden.
Nefesini verip başını gökyüzüne kaldırdı. Fazla zamanı yoktu. Eve dönmesi gerekiyordu, çünkü Cengiz yokluğunu farketsin istemiyordu. İstediği son şey kardeşiyle bir dalaşa girmek olurdu. Üstelik karnında bir çocuk taşıdığını öğrendiği andan itibaren ailesine pek bulaşmıyordu. Kendisine bir zarar gelirse bundan karnında ki çocukta etkilenirdi. Onu canı pahasına korumayı göze almıştı. Ailesine rağmen Devran'ın çocuğunu taşıyordu. Ve onu bırakmaya hiç niyetli değildi.
"Narin!" Devran'ın sesi kulağına dolar dolmaz gözleri ayrıldı gökyüzünden. Bakışları yokuş aşağı ona doğru gelen Devran'ı farkettiğinde yüzüne derin bir tebessüm yayıldı. Üstünde siyah pantolon ve siyah kazak olan Devran onunda üstünden uzun bir ceket giymişti. Soğuktan nefret ettiği için hep fazlasıyla kalın giyerdi. Boynunda Narin'in ona ördüğü atkı vardı. Ne zaman dışarı çıksa atkısınıda yanına alırdı. Kahverengi saçları rüzgarla hafifçe dağılmıştı. Boyu Narin'den daha uzundu. 1.90 ya vardı ya yoktu. Kahverengi gözleri yüz hatlarına fazlasıyla uyuyordu. Keskin bakışları, kısık gözleri hafif çıkan sakalları ve her güldüğünde ortaya çıkan gamzeleri ona fazlasıyla yakışıyordu.
Narin'in yanına varır varmaz kollarını belin dolayıp onu birkaç kez döndürmüştü etrafında. Ne zaman Narin'i görse içinde ki çocuksu neşeye engel olamaz neşesini karşısında ki kadına bulaştırırdı. "Tamam dur! Biri görecek!" Narin gülüşleri arasında konuşurken Devran onu yere bıraktı. Dudaklarında ki sırıtışla baktı Narin'e.
"Görsünler." Korkusuz bir meydan okumayla kaldırdı tek kaşını. "Kim karışa bilir bize? Benim olana kim karışa bilir? Çıksın karşıma kimse alamaz seni benden." Narin başını hafifçe eğdi omzuna doğru. Önünde ki adamı izlerken bakışların da sevgi vardı. Ama o Devran kadar cesur değildi.
