Κεφάλαιο 9

129 20 15
                                    

Έμειναν αμίλητες για πολλή ώρα. Η Νατάσα είχε συνέλθει πλήρως. Το σοκ ήταν μεγάλο. Παραλίγο να καεί ζωντανή αλλά σώθηκε. Αυτό είχε μόνο σημασία τώρα. Την παρατήρησε.Κατάλαβε πως δεν είχε ιδέα και πως δεν έπρεπε να της το ξεφουρνίσει έτσι.Προχώρησαν μέχρι τη στάση του λεωφορείου.

Δηλαδή έχω αδερφή;;;! ,ρώτησε σπάζοντας την σιωπή.

Και μάλιστα δίδυμη! ,της απάντησε απότομα η Νατάσα. Πίστευε πως ο καλύτερος τρόπος για να μάθει κάποιος την αλήθεια είναι ο ευθύς.

Πφφφ..δεν καταλαβαίνω τίποτα. Πώς μπόρεσαν να μου κρύψουν οι γονείς μου κάτι τέτοιο; Άντε από τη μητέρα μου το περίμενα, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν νοιάστηκε πραγματικά για μένα, πάντα αδιαφορούσε λες και της ήμουν βάρος..αλλά ο πατέρας μου; Ο μπαμπάς μου; Γιατί; Από μικρή τους ζητούσα ένα αδερφάκι, μια αδερφή να μιλάμε, να μαλώνουμε, να αλλάζουμε ρούχα...ένιωθα τόσο μόνη...ένα κενό..που δεν μπορούσε να το αναπληρώσουν τα χρήματα, ούτε τα ακριβά ρούχα ή αυτοκίνητα.. ,μονολογούσε με παράπονο.

Έσκυψε το κεφάλι της κι άρχισε να κλαίει με αναφιλητά. Δεν έμοιαζε καθόλου πλέον με την σικάτη και χαμογελαστή κοπέλα στις φωτογραφίες των περιοδικών που η Ρένα μάζευε στον πίνακά της. Η Νατάσα διαπίστωσε πως δεν είχε ιδέα η μία αδερφή για την άλλη και μάλλον η νεκρή πια κοπέλα μάζευε υλικό προσπαθώντας να μάθει την αλήθεια. Συνέχιζε να την εντυπωσιάζει η ομοιότητά τους..σαν δυο σταγόνες νερό...

Έβγαλε από την τσάντα της ένα πακέτο χαρτομάντιλα και της το έδωσε. Η Κάτια το πήρε και την κοίταξε με ευγνωμοσύνη. Σκούπισε τα μάτια της και τα μάγουλά της που είχαν γεμίσει δάκρυα.

Με συγχωρείς..τόση ώρα δεν συστηθήκαμε..Είμαι η Κάτια. ,είπε και άπλωσε το χέρι της.

Νατάσα.Χαίρω πολύ. ,έτεινε κι εκείνη το δικό της.

Η Ρένα τότε είναι...

...η αδερφή σου. Και πρέπει να σου πω και κάτι άλλο...όχι και τόσο ευχάριστο... Η Ρένα είναι η κοπέλα που δολοφονήθηκε τις προάλλες στο κέντρο. Δεν ξέρω αν διάβασες τις εφημερίδες αυτές τις μέρες...

Η Κάτια έμεινε αποσβολωμένη για δεύτερη φορά. Έγινε κάτασπρη. Όλα γύρω της άρχιζαν να σκοτεινιάζουν.. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτή την σύμπτωση. Τα πόδια της λύγισαν.Η κοπέλα την έπιασε λίγο πριν πέσει στο έδαφος. Έμεινε να κοιτάζει στο κενό..

Ξέρω πως είναι πολύ βαρύ αυτό που σου είπα.Είναι άδικο και άσχημο. Δεν σε ξέρω αλλά δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη. Θα είμαι δίπλα σου εγώ τώρα. ,της είπε. Το είχε αποφασίσει. Θα ήταν δίπλα της σε όλα. Κι ας ήταν άγνωστη.Εννοούσε την κάθε λέξη. Άλλωστε της είχε σώσει τη ζωή και η Νατάσα είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να ανταποδίδει το καλό...

Ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες {TYS17 Winner} {GRWattys '15 Winner}Where stories live. Discover now