Ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες {TYS17 Winner} {GRWattys '15 Winner}

Κεφάλαιο 8

Ανακουφισμένη γύρισε σπίτι. Άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή. Ποτέ δεν πίστευε στην τύχη. Πάντα υπήρχε κάποιος λόγος για καθετί που συνέβαινε. Σίγουρα η αστυνομία δεν μπορούσε να βοηθήσει, ειδάλλως η Ρένα θα ζητούσε τη βοήθειά της.

Όπως και να χει, εσύ και το ξεροκέφαλό σου μπλέξατε πάλι.. ,είπε στον εαυτό της καθώς έφτιαχνε καφέ. Πήρε την κούπα της και κάθισε στο τραπέζι.Σκεφτική. Έβγαλε από την τσέπη της το σημείωμα και τα κλειδιά. Ξαναδιάβασε τη διεύθυνση και αφού την απομνημόνευσε,το έκανε κομμάτια. Έπιασε τα κλειδιά στα χέρια της και τα επεξεργάστηκε. Τρία κλειδιά. Ένα μικρό – προφανώς της εισόδου– ,ένα μεγαλύτερο, ενώ για το τρίτο συμπέρανε πως μάλλον θα ανοίγει κάποια κλειδαριά, ίσως ένα ιδιαίτερο κουτί ή ντουλαπάκι ή κάτι τέτοιο. Ήπιε μια γερή γουλιά από τον καφέ της.

Είχε αποφασίσει να μην μπλέξει τον Πέτρο σ' αυτό. Θα ήταν πολύτιμος συνεργάτης, ήταν βέβαιη γι'αυτό, όμως ήθελε να τον προστατεύσει.Το πού έμπλεκε δεν το γνώριζε ούτε η ίδια, ούτε καν τον κίνδυνο που θα διέτρεχε.Καλύτερα μόνη της. Από μικρή αισθανόταν καλά μόνη της. Όπου κι αν έμπλεκε, δεν ζητούσε ποτέ τη βοήθεια κανενός. Ίσως επειδή το να μεγαλώνεις μόνη, χωρίς οικογένεια, μ' ένα πλήθος ξένα παιδιά,εγκαταλειμμένα ή ορφανά σαν εσένα σε αναγκάζει να γίνεις κύριος του εαυτού σου, υπεύθυνος για όλα, αυτόνομος,ελεύθερος χωρίς πολλά όρια. Παρά μόνο όσα επιβάλεις εσύ..

Σηκώθηκε κι έβαλε τα κλειδιά στην τσάντα της. Άλλαξε τα ρούχα της μ' ένα ζευγάρι άνετες φόρμες και φόρεσε αθλητικά. Στη συνέχεια, άφησε ένα σημείωμα στο ψυγείο για τον Πέτρο λέγοντάς του πως πήγε για τρέξιμο και βγήκε έξω. Προχώρησε στη στάση του λεωφορείου και πήρε το αστικό.

....................................................................................................................................

Η Κάτια ξύπνησε απότομα. Κοίταξε το ρολόι και δυσανασχέτησε. Κοιμόταν τουλάχιστον 3 ώρες και ήταν πια αργά για να πάει στο νεκροτομείο. Σηκώθηκε να πάρει την τσάντα της και με μια αδέξια κίνηση την έριξε κάτω. Το περιεχόμενό της σκορπίστηκε στο πάτωμα και η κοπέλα έβρισε τον εαυτό της. Τα άφησε όπως ήταν και πήγε στο μπάνιο να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε. Ο ύπνος έκανε πολύ καλό στο δέρμα της και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια της είχαν μειωθεί κάπως. Το κρεβάτι του Γρηγόρη ήταν σαφώς πολύ καλύτερο από αυτό του ξενοδοχείου και γενικότερα η ατμόσφαιρα του διαμερίσματος μέσα στις λίγες ώρες που βρισκόταν εκεί την είχε ηρεμήσει. Η πολυτέλειά του της θύμιζε κάπως το σπίτι της. Γύρισε στο δωμάτιο για να ντυθεί. Είδε τα σκορπισμένα πράγματα στο πάτωμα και κάθισε να τα μαζέψει. Καθώς έβαζε τα πράγματα πάλι πίσω στην τσάντα της, πρόσεξε τα κλειδιά.Ήταν αυτά που της είχε στείλει ο πατέρας της. Δύο κλειδιά. Ένα μικρό – λογικά της εισόδου – κι ένα μεγαλύτερο. Έψαξε την εσωτερική τσέπη της τσάντας της και βρήκε το γράμμα του. Έκοψε το κομμάτι με τη διεύθυνση.