BÖLÜM 16

27 0 0
                                    

Uzun bir aradan sonra merhaba gençler. Gerçekten(!) yoğundum. Bilirsiniz TEOG yerleştirme falan. Yorucu gereksiz işler. Umarım beğenirsiniz...

Bantlarla birleştirilmiş sayfalardan oluşan defterin ,günlüğün, sonuna geldiğimde aradan çoktan 5 ay geçmişti. Ağlamıyordum artık zaten. Ağlayamıyordum. Kardeşimin ölümünden onları sorumlu tutmuyordum artık. Lexi'nin şizofren olması ve intihar etmesi onların suçu değildi. Onlara kızgınım, evet. Onun şizofren olduğunu bana söylemeliydiler. Kardeşimin günlüğünü toparlamaya ancak ölümünden iki ay geçtikten sonra cesaret edebildim. Dolayısıyla aradan yedi ay gibi bi zaman geçmişti. Hâlâ çıkan haberlerle uğraşıyorduk. Her yerde gazeteciler ile karşılaşıyor soru yağmururuna tutuluyorduk. Lexi'nin şizofren olmadığını ,hem kendimize hem medyaya, inandırmaya çalışıyorduk. Harry Styles ile o günden sonra hiç görüşmedim. Onu görüp kendimi üzmek istemedim. Ben bunları düşünürken aşağıdan nefis bir koku gelmedi. Gelmedi çünkü annemi ve babamı biraz olsun sakinleşmeleri ve dinlenmeleri için tatile gönderdim. Aşağıda da arkadaşım Katrina var. Dolayısıyla o mutfağa girdiğinde yanık kokusu kaçınılmaz.
"Ben iyiyim!"
"Peki mutfak! Mutfak ne hâlde onu söyle Bayan Kapoor!"
"Aman be! Bişeyi yok mutfağının... Yalnızca biraz is kokusu o kadar. Belki uzun süre kalacak bi is kokusu. Ama dert değil boyanır değil mi canım." dedi gülümseyerek.
"Aç kaldık iyi mi?"
"Dışarı çıkalım?"
"Sevgililer gününde? Dışarıda? Nasıl yer bulacaksın pardon?"
"Heey! Ben Katrina! Ben istersem her şey olur!"
"İste bakalım öyleyse."

##1 Saat sonra##

Açlıktan bayılmak üzereyken buna değecek güzellikte bi yer bulmuştu Katrina. Genelde ünlüler takımının takıldığı yerlerdenmiş. İçeri girdiğimde gerçekten de tanıdık simalarla karşılaştım. Herkese göz gezdirdim ve... ve onu gördüm. Harry'i. Uzun zamandır hissetmediğim bir ağırlık çöktü gönlüme. Harry'de beni görünce kaşlarını kaldırdı ve gülümsedi. Bana doğru gelirken kaçmak istedim ama bunun saçma olduğunu son anda anladım ve gülümseyerek onu bekledim.
"Merhaba, Bayan Doone."

YANLIŞ KİŞİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin