Kader

7.Bölüm

Yağmurlu ve karanlık bir geceydi.Sevgi gözlerini kaldırımdan kaldırmadan yürüyordu.Hayatını değiştiren o olay canlandı gözünde.Yoldan geçerken başı döndü ve sendeleyerek yere düştü eli alınında başını havaya kaldırdı.Bembeyaz bir ışık gözlerini kamaştırıyordu.Işık ona doğru gelen bir arabanın farına aitti.Araba duraklamadan Sevgi'ye doğru geliyordu ve araba Sevgi'ye çarptı.Şimdi gözleri havada son nefesini veriyordu.Diyebildiği tek şey şuydu:"Hoşkal Sevgi"
----- ----- -----
Sevgi'nin annesi tabutun önünde ağlıyordu.O tabut Sevgi'nin bundan sonraki eviydi belkide.Pelin,Öykü ve Çağla da ağlıyordu.Ağlamamak ne mümkün ki.Çağla konuşmaya başladı ağlamaklı bir şekilde:
"Sevgi son zamanlar tuhaflaşmaya başlamıştı.Yaptığı tek şey gece yürüyüşü yapmaktı.Sanırım öz annesinden kalma bir alışkanlık.Öyle demişti.Sonra bizimle iletişimden koptu.Merhaba bile demiyordu."
Diğerleri de onayladı.Arkalarındaki dedektif gözlerini yere devirdi.Sevgi sokakta ki bir çöp konteynırının içinde ölü bulunmuştu.Ne kadar araba kazası olsada besbelli bir cinayetti bu.Dedektif oradan ayrıldı.Arkadaşlarının dediğine göre Sevgi çok değişmişti.Hiç kimseyle konuşmamış günlüğüne bir şeyler yazmıştı ve günlüğüde esrarengiz bir şekilde kaybolmuştu."Anlaşılan uzun sürecek"dedi dedektif hanım.Hava iyice kararmıştı.Olay yerine gitti.İşe oradan başlayacaktı.Aynı yerden yürüdü.Bir arabanın ona geldiğini düşündü.Araba ona çarpmıştı tamam ama nasıl bulunduğu yere gelmişti.Etrafı aramaya başladı.Ardından çöp kutusuna gitti.Dışardan hiç bir şer gözükmüyordu.Yüzünü buruşturdu."ah hayır"çöpün içine girdi.Aramaya başladı.Eline bir deri değdiğini fark etti.Üstündeki çöpleri dağıttı ve "aman tanrım buda ne"
----- ----- -----
Merhaba arkadaşlar.Kitap aslında on bölümdü ama bazı bölümleri sildim ve adını değiştirdim.Umarım beğenirsiniz