Kader

15.bölüm

Koronos123'e ithafen
Arkadaşlar öncelikle çok uzun süre boyunca yazamadığım için özür dilerim.Bu bölümü uzun yazarak tela edeceğim bu uzun boşluğu.İnşallah beğenirsiniz.
----- ----- -----
Güneş çok korkuyordu.Bu nasıl olabilirdiki.Nasıl biri az önceki olayı uzaktan yazabiliyordu.Bu nasıl işti.Güneş'in gözlerinden yaş akıyordu.İşler karışınca korkmuştu.Çünkü bu imkansız bir şeydi.Saçmalık tı hatta.Belkide uydurmacadır.Kim böyle bir şey yapabilir ki.Peki Çağla nasıl bir anda karşısına hayslet gibi çıkıp katilini bulması için yalvarabilir aklı hiç yetmiyordu.Yaağına uzandı.Bütün bu olanları düşünürken içi geçip gözlerinü kapattı.Keşke hiç bu kitabı bulmasalardı.
----- ----- -----
Evren sessizce sırasında otururken bir anda önünde beliren Derin'in korkmuş ifadesiyle yüz yüze geldiği için(genelde dudaklarını büzüp yüzünü ekşitiyor)çığlık atmıştı. Çünkü o kadar korkunç gürünüyordu ki bir insanı bööö bile demeden korkutabiliyordu. Evren:
"Of be Derin öcü gibi çıkmasana karşıma."
"Ya napabilirim. Benim korkmuş ifadem bu. Aman neyse sana bir şey söyleyeceğim. Güneş bir şeyler bulmuş.zi çağırıyor."
"Ne cidden mi? Koş"
Koşarken Başak'a çarpmış olan Derin önce sendeledi ama nasıl olduysa hiç düşmeden koşmaya devam edince Genelde üzgün ifadesiyle ezilmiş gibi yaşıyorken şimdi korkudan yerin dibine girmişti.Ne olduğunu merak edip onların peşine takıldı. Güneş çimenlerin aradına oturmuş kızları beklerken somurtuyordu.En sonunda kızşar gelince ayağa kalkıp konuşmaya başladı."Dün akşam kitabın hepsini okudum.Meğersem Alev'in bir kız kardeşi varmış.Adı da 'Deniz'.Ailesi Deniz'in deli olduğunu düşünüp onu bodrum kata kilitlemişler.Ama aslında Deniz deli değil."
"Peki bunun konumuzla ne ilgisi var Güneşçiğim."
"Bu günlüğün sahibi Deniz, Evren ciğim."
"Ne.Nasıl?bütün bu olanları nereden biliyor peki?"
"Bilmiyorum."
"Peki günlüğün sahibinin kim olduğunu çözebildin"
"Hah işte o konuya gelelim.Geçen Narin teyze bana Sevgi'nin günlüğünü verdi.Aslında günlüğü olduğunu bilmiyordu.Okudum.Bana karlı bir günde Alev ile kartopu oynarken bir kız çığlığı duyduğunu yazmış.Ben de gece dayanamayıp Alev'in evine gittim.Neriman teyze neyseki bana izin verdi.Neriman teyze o evi Alev'ler taşındıktan sonra aldı.Deniz'in odasına hiç girmemiş. Bende odaya girdim ve bir şeyler aradım. Aslında yatağın dışında hiç bir şey yoktu odada.Ama neyseki yatağın altına bakmışım.Orada bir kutu vardı.Kutuyu yurda taşıdım.Bu akşam yurda gelinde birlikte bakalım."
"Sen baya aşmışsın ama. Dedektifler bile bu kadar fazla kanıt bulamazdı."
"Teşekkürler.Çalan zilin ardından herkes sınıflarına girdi.Bahçe artık bom boştu.Ancak ağacın arkasında biri vardı.Kızların bütün konuşmalarına istemeden kulak misafiri olan biri.
----- ----- -----
Kızlar o akşam Güneş'in yurdunda kaldılar.Güneş'in oda arkadaşları Melis ve Sahra ise günlerden Cuma olduğu için pazara kadar yoktu. Kızlar kutunun başında tedirgin bir şekilde bekliyordu.Açsak mı açmasak mı diye. Derin sessizliği bozan Evren:
"Hadi artık açalım şu kutuyu.Meraktan çıldıracağım."
"O kadar kolay değil ki Evren.Ya başımıza bir iş açarsak."
"Başak haklı Evren" dedi Derin.O da tedirgindi.Ansızın kapanan ışıklar odada ki bunaltıcı sessizliği bozmuştu.İşte o zaman çığlık atmaya başladılar.Korkusunu yenen Güneş Şartele kadar yürüdü.Ama şartel atmamıştı.Evren:
"Elektirikler kesildi her halde."
"Ya Deniz'in hayaleti geldiyse?"
"Abartma Derin.Alt tarafı elektrikler kesildi."
Az sonra lamba göz kırparmışçasına açılıp söndü ve ardından tamamen açıldı. Başak:
"Bakın geri geldi işte."
Derin bir oh çektikten sonra Even dayansmayıp kutuyu sarmalayan koli bandını kesmeye başladı.Kutyu hagifçe kaldırdı ve içine baktı.Gözleri kocaman açıktı.Kutunun içinde bir aile fotoğrafı vardı.Gözleri yaşardı.Onun bir ailesi yoktu.O daha üç yaşındayken annesi gizemli bir şekilde kaybolmuştu.Babası ise annesi ile geçirdiği bir trafik kazasından sonra kör olan Evren'i terk edip gitmişti.Evren'e ise Yiğit bey yani babasının eski dostu sahip çıkmıştı.Sonradan Yiğit beyin kızı İpek Evren'e ölmeden önce gözlerini bermişti.Çünkü ölümcül bir hastalığa kspılmıştı.
Evren gözlerinin yaşını silip fotoğrafı inceledi.Evet Deniz bu Alev ise şu olmalı ye düşünmeye başlamıştı.
Güneş'te eski bir defter çıkarttı.İştw bu Deniz'ün ikinci defteri olmalıydı.Tam bakacaktı ki elektirik gene gitti.Bir kaç dakika sonra geldiğinde ise Güneş eyle defteri yokladı ama defter yoktu.Ne olmuş olabilirdiki.Kızlara bakıp:
"Defter.Yok"
Kızlar çığlık atmaya başlamıştı.Neydi bu.Kim ne istiyordu ve defter neredeydi?
Derin Evren'e sıkıca sarılmış ve ağlıyordu.Aslında onada saçma geliyordu bu olanlar.Mutlaka biri onlarla dalga geçiyordu.Belki bu odadan biri belkide hiç tanımadıkşarı biri.
Arkadaşlar en azla bu kadar yazabildim.Umarım beğenmişsinizdir.Bu arada bu kitap bittiğinde Evren'in hayatını anlatan bir kitap yazmayı düşünüyorum.Desteklerinizi esirgemeyin.Güzel insanlarla tanışmak dileğiyle hoşçakalın.