Melek Olsam? |Melek serisi 1|

Bölüm -6-

Kıvanç la bir taksi çevirip bindik. Başım hâlâ ağrıyordu. Aldırış etmeden konuştum: "zor bir gündü" Başıyla onaylayıp güldü. Anlamayan gözlerle ona baktığımda "biliyormusun..." dedi devamını getirerek. "Sevmek güzel şeyde, tek başına sıkılıyor insan." Hayır Kıvanç, hayır. Yine açma bu konuları. Ama söylediği söz beni biraz derinden etkiledi. Derhal arkamı döndüm ve yanaklarımdan süzülen yaşın yolunu kestim elimle. Göz altlarıma baskı uygulamamaya çalışarak sildim elimle.

Ona baktığımda bana hayranlıkla bakıyordu. Hiçbir şey anlamıyorum. Tüm bu olaylar sadece 3 gün içinde gerçekleşmişti. Oysa buraya gelmeden evvel hayatım düz bir çizgi üzerinde ilerliyordu. Ama artık tek bir günüm bile ekşınsız geçmiyordu.

Biz Kıvanç la olamazdık, olmamalıydık. Onu kendimden kışkırtmam lazımdı. "Güvenmek diye bir şey var, sen bilir misin? sevmekten öte! Ama biliyor musun Kıvanç, ben sana güvenmiyorum" dedim ve taksinin durmasını istedim. Kapıyı sertçe kapatarak dışarı çıktım.

Benim için yalnızlık en sadık dosttur, çünkü herkes gitsede o kalır. Bende uzun yolda tek yürümeyeceğim. Yalnızlıkla baş başa sonlandıracağız biz bu yolu.

Off,, ne saçmalıyorum ben?

Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Ay yüzünü hafifçe gösteriyordu. Tek başıma karanlık yollarda yürürken korkmadimda deil...

Kendi hayal dünyamda gezinirken biriyle çarpıştım. Ama önümde deildi, yanımdan o kadar hızlı geçmişti ki bana carpmasina engel olamamıştı. Aldığı sert darbe sonucu yere düştü. Dizini eliyle kavrayarak sıktı. Ve kısa bir 'off' çeker çekmez ayağa kalktı. Hissettiği korku yüzünden anlaşılıyordu.

"Geliyor...." ne diyordu bu kız?? Sanırım akıl hastası. "İyi olduğuna emin misin ? Çünkü ben biraz şüphelendim de..," Kolumu sertçe tuttu ve benden destek alarak ayağa kalktı.
"Özür dilerim". "Önemli değil."