Yazmayalı neredeyse 3 hafta olmuş, çok uzun bir süre biliyorum ama evde sürekli olarak geçirdiğim rutin günleri yazarak seni sıkmak istemedim. Onun yerine bugün bu 3 haftada neler yaşadığımı tek bir başlık altında anlatmaya karar verdim.
Her gün bir öncekiyle aynıydı. Annem her sabah elinde kocaman bir tepsiyle odama geliyordu. 2-3 gün kahvaltımı odama taşıdı ama artık bunu yapmamasını, hep birlikte yememiz gerektiğini söyledim. Aslına bakarsan kilo aldığımı hissediyorum. Evde olduğum zamanlarda kusmamaya ve annem için yemek yemeye gayret gösterdim. Onun gözlerindeki gülümsemeyi görmek hoşuma gitti. Yemek yediğim her an daha fazla uyuşuk bir hale geldim ve daha fazla uyuma isteğiyle doldum. Yemekler ağır hissetmeme neden oluyordu. Bunun nedeni belki de yemek yemeyi unuttuğumdandır.. Annem ve babam her şey normalmiş gibi -gerçi onlara göre normal olmayan bir şey söz konusu değil- rutin ev hayatlarına devam ediyorlardı. Babam geliyordu, yemek yiyordu ve televizyonun başına geçiyordu. Ardından annem ile derin bir sohbete dalıyorlardı. Ben ise koltuğun bir köşesinde sessizce onları izlemekle zaman geçiriyordum. Arada sırada babam bana laf atıyordu ben de kısaca ona cevap veriyordum. İsteksizliğimi anlıyordu sanırım çünkü bir süreden sonra benimle hiç konuşmamaya başlamıştı.
Geçen gün annemi bizim eski fotoğraflarımıza bakarken gördüm. Senin olduğun fotoğraflar elindeydi ve göz yaşları fotoğrafları ıslatıyordu. Benim ailem de seni çok özlüyor Chanyeol. Bana seninle ilgili hiçbir şey söylemiyor çünkü bunun beni inciteceğini düşünüyor.
