84. Gün
Şirketteki enstrüman odasındaydım bugün. Piyanonun başına geçtim. Oldukça garip hissettirdi. Neredeyse yarım saat hiçbir şey yapmadan öylece oturdum. Ellerimi tuşlara değdiremedim. Sonunda yalnızca bir tuşa basabilmiştim. Gözlerimi kapattım ve o tuşun çıkardığı sesi dinledim yalnızca. Gözlerimi kapattığım an senin hayalin ile karşılaştım Yeol. Zaten hiçbir zaman gitmiyordun ki... Hep oradaydın. Ama bu sefer daha netti. Bunun nedeni piyanonun başında olmam mıydı, bilmiyorum. Ama sanki karşımda gibiydin.
Belki de bundan cesaret alarak çalmaya başladım piyanoyu. Tabii ki senin de en sevdiğin şarkı olan "My Turn To Cry"ın tatlı tınıları ile doldurdum tüm odayı. Şarkı söylemeyeli çok uzun zaman olmuştu ve bu çok garip hissettirdi. Sesim zar zor çıkıyordu ama yine de söylemeye devam ettin. Çünkü buradaydın, benimleydin ve beni dinliyordun.
Şarkının nakarat kısmına geldiğimde senin de benimle birlikte söylediğini duydum. Yemin ederim sesini duydum. Seslerimizin birbirine karıştığını duydum, bunu hissettim. Şarkı söylemeni çok özlemişim Chanyeol. Neden bunu şimdiye kadar hiç yapmadın? Çok güzeldi... Sesin o kadar güzeldi ki, bir süreden sonra ben sadece sustum ve seni dinledim. Bir melek gibi söylüyordun.
Şirkete bugün sabahın erken saatlerinde gitmiştim ve döndüğümde üyeler bana iyi göründüğümü, hatta baya iyi göründüğümü söylediler. Aslına bakarsan herkes günden güne daha iyiye gittiğimi söylüyor. Ama bilmedikleri bir şey var; ben seninle şarkı söyleyip her gün senin sesini duyuyorum...👏
85.Gün
Bugün seni ziyarete geldiğimde başında bekleyen bir sürpriz vardı. Onu gördüğüme ne kadar sevindim anlatamam Yeol. Eminim sen de çok sevinmişsindir. Kris.... Hiç haber vermeden böyle çıkıp gelmesi beni çok şaşırtsa da bira olsun yüzümü güldürmüştü. Koşup ona sarıldım. Böylesine uzun birisine sarılmayalı uzun zaman olmuştu. Sen gittiğinden beri...
Başucunda uzunca bir süre oturduk. Üçümüzün ne kadar anısı varsa hepsini hatırladık. Konuşmamızın arasında gülüşünü duyabiliyordum Yeol. Çok özlediğim kahkahanı...
Gün geçtikçe büyüyen özlemim beni nereye götürecek gerçekten merak ediyorum. Ne kadar doğru olmadığını bilsem de düşünmeden edemiyorum. Bir daha sesini duyamamak,kokunu unutmak,konuşurken nefesinin yüzüme çarpışı... Bütün bunlar olmadan nasıl olacak Yeol? Daha ne kadar böyle gidecek?
Unutmaktan çok korkuyorum. Kokunu,sesini,nefesini,bakışlarındaki sıcaklığı,bana sarıldığı da verdiğin hissi. Seni...
Olmayacak. Asla unutmayacağım!
