Charlie Charlie.

Hoofdstuk 4. Vermist.

Pov Suus.

Het is 00:00. Snel duik ik onder de dekens. Mijn ouders moesten zonodig weg gaan, dus ben ik alleen thuis. Ik had beter bij Sophie kunnen gaan slapen... Dit bevalt me namelijk totaal niet. "Sssuuuuusss." Klinkt het opeens. Kippenvel. "Suuuus..." Ik wil gaan gillen, maar mijn keel zit vast. Dit is den droom, een droom een... "Suuuuuus." Opeens word de deken van me afgerukt. Ik wil mijn ogen dichtdoen, maar toch houd ik ze open. Er staat iemand met een capuchon op voor me. Helemaal in het zwart. Ik wil praten, maar het lukt niet. Ik ben verlamd van angst. Hij of zij heeft het door en pakt me, stopt me in een zak en rent weg, ik kan niet gillen. Waar ga ik heen?!

Pov Sophie.

Ik fiets met Kim en Ali naar school, Suus is niet op komen dagen, wat ik maar raar vind. "Suus is altijd op tijd." Begin ik. "Stop er nou eens over, ze is gewoon te laat." Zegt Kim chagrijnig. Ali werpt me een blik toe van 'ik ben bang dat er iets is' waardoor ik het koud krijg. Eenmaal op school zetten we onze fiets snel neer. "Wacht! Suus heeft vandaag een presentatie, ze zal wel eerder op school gekomen zijn." Zeg ik opgelucht. Ali zucht ook opgelucht. "Natuurlijk!" "Ja, wat anders?" Zegt Kim bot. Die heeft vast slecht geslapen. Als ik mijn kluisje open valt er een briefje uit. Waar is Suus nou? Staat erop. Ik kijk om me heen, de hal is bijna leeg. Er staan een paar mensen tegen hun kluisje.
TRING. De lessen beginnen. Zuchtend loop ik naar het lokaal van mevrouw Zwart, ze is behoorlijk streng. Ik ga op mijn vaste plek zitten. "Goed, Suus is er dus niet?" Zegt ze geïrriteerd. "Dan kan Fleur nu wel even naast Sophie gaan zitten." Nee! Niet Fleur... Ze kijkt me met haar zwarte ogen aan. "Hoi." "Hey." Zeg ik zenuwachtig en ik sla snel mijn boek open. Waar zou Suus zijn? "Heb je zin om vanmiddag mee te gaan naar mijn huis?" Hoor ik Fleur aan Kim vragen. "Kan wel." Zegt ze kortaf. Is dit serieus? Gaat Kim nou met Fleur afspreken?

Die middag
Pov Kim

We komen aan bij een oude afgelegen boerderij. Verderop staat een oud ziekenhuis, waar ik wel eens heen ging met mijn broertje om geesten te zoeken. Het kwam er nooit van, we waren altijd veel te bang. De deur kraakt enorm als hij open gaat. "Mijn ouders zijn weg," zegt Fleur terwijl we ergens heen lopen. We komen uit in de keuken. "Wil je ook wat drinken?" Vraagt Fleur en ze opent de koelkast. Ik zie cola staan. "Doe dat maar." Zeg ik terwijl ik er naar wijs. Ze schenkt voor ons beide wat cola in en we lopen naar boven. Op haar kamer staan allemaal poppen op een kast. "Hier. Omdat je zo aardig bent!" Zegt Fleur en ze geeft me een pop. "Uh, dankjewel." Zeg ik, wat moet ik nou met een pop in klas drie? Het zal wel. Ik stop de pop in mijn tas en ga op haar bed zitten."Ik ga even naar de wc." Zegt Fleur en ze loopt weg. Ik kijk de kamer rond, hij is niet groot. Er staat onder andere een kast met poppen, zoals ik al zei, een groot tweepersoonsbed en een kaptafel. Op haar bed zit een pop. Ik loop naar de pop toe. Het lijkt wel alsof... "Ben er weer." Zegt fleur en ze sluit de deur krakend achter zich. "Is er iets?" Vraagt ze poeslief. Ik schud mijn hoofd snel. "Niet in de ogen van de poppen kijken!" Roept Fleur geschrokken uit. Snel wend ik mijn ogen van de pop af. Huh? "Waaro..." Ik wil wat vragen maar Fleur pakt mijn hand. "Eigenlijk slaap ik nu hier." Zegt ze en ze doet de deur van haar 'oude' slaapkamer op slot. Wtf? We lopen de kamer binnen. De grond kraakt er enorm. Er staat een oud bed, een kast en een bureau. "Hier geen knuffels." Grap ik. Het grapje komt duidelijk verkeerd aan. Fleur kijkt me even boos aan, maar zucht dan. "Ik moet gaan." Verzin ik en Fleur laat me uit. Als ik thuis kom vind ik op de deurmat een briefje. Kijk haar niet aan, ze laat je niet meer gaan...
Ik voel een rilling over mijn rug gaan en loop dan naar mijn kamer. Toch maar eens even die pop bekijken.. Als ik hem uit mijn tas haal valt het me pas op. De pop heeft rode lange haren, rode lipstick en een zwart jurkje.
De pop is precies mij.