Charlie Charlie.

Hoofdstuk 3.

Pov Sophie

"Ik hoop dat je een goeie reden hebt," zucht Kim terwijl we wegfietsen. "Die is er, geloof me." Zegt Ali hijgend. "Zolang mijn ouders maar niet te weten komen dat ik spijbel." Zegt Emma. Daar heeft ze wel een punt. We zijn zo druk bezig met dit alles dat we daar niet eens aan gedacht hebben.
Tien minuten later zijn we in de Annemoon, een café waar we elkaar ontmoet hebben. Het voelt nog steeds vertrouwd. Er zijn bijna geen mensen, logisch om 10.04. "Hey meiden, koffie?" Vraagt Bart als hij ons ziet. "Graag." Zegt Ali en Bart loopt weg. Bart kent ons zo langzamerhand en weet ook bijna altijd wel wat we willen bestellen. Ik hang mijn jas over de stoel en ga zitten. "Wat is er nou zo belangrijk?" Vraagt Kim. "Vanochtend werd ik wakker er stond er iets op de spiegel. Een naam. Fleur." Ik zie dat Kim schrikt."Shit.." Zegt ze. "En Suus haar raam stond opeens ook open." Vertel ik er achteraan. "Straks is het Fleur?" Zegt Ali. "Rustig, we weten niks zeker." Zegt Emma, die nog niks gezegd heeft. Suus trouwens ook niet, ze heeft ook niks gezegd op de fiets. Ik heb haar vandaag volgens mij nog niet eens gehoord. We kijken allemaal om als er een belletje klinkt, wat betekend dat er iemand het café inloopt. Mijn hart staat een seconde stil als ik zie wie er binnen loopt; Fleur.

Pov Suus

Ik word helemaal koud van binnen. Fleur staat in de deuropening. Roos, een bediende van de Annemoon brengt onze koffie net. Bart loopt naar Fleur toe. "Hallo dame, jij bent zeker nieuw hier." Bart kent iedereen, dus weet hij vaak wel wie er nieuw is en wie niet. "Ja, dat klopt." Fleur heeft een Vlaams accent hoor ik. "Fleur." Zegt ze als ze zijn hand schudt. "Bart." "Hoi." Zegt ze als ze langs ons loopt. Gelukkig gaat ze niet achter ons zitten, maar aan de andere kant van het café. "Ik wil hier weg." Zegt Ali. "We laten ons toch niet wegjagen?" Zeg ik met een trillende stem. Natuurlijk wil ik ook weg. Ik kijk naar Fleur. Als ze terug kijkt kijk ik snel weg. Wat een creep..