Hey lieve allemaal,
Als eerst wil ik even zeggen dat het me spijt.
Ik heb serieus al bijna een jaar niet in dit boek geschreven.
Daar schrok ik best wel van. Maar ik heb nog steeds gewoon geen inspiratie.
Ik ga deze vakantie het boek nog een keer overlezen en dan verder schrijven.
Hier is na bijna een jaar hoofdstuk 12
Enjoy <3
-
Pov Sophie
Snel verstop ik mezelf in de kast. Ik voel mijn hart kloppen in mijn hoofd. Misschien is het zelfs wel mijn hoofd dat klopt. BAM! Klinkt het voor de zoveelste keer van boven. Er is iemand. Het is zeker. Hopelijk zijn de anderen er zo snel mogelijk. Zo stil mogelijk luister ik naar de geluiden.
Er klinkt niks meer.
Dan wordt de kast opeens opengegooid en zie ik een zwarte waas voor mijn ogen. Ik schrik zo erg dat ik mijn hart even niet meer voel kloppen. Wat was dit? Ik voel de tranen in mijn ogen komen als de deurbel gaat. Ik durf de deur niet eens open te doen. "Ga weg!" Roep ik gillend. "Sop..." Hoor ik Ali hopeloos schreeuwen. "Wij zijn er. Doe open. We moeten je echt iets vertellen." Roept ze erachteraan. Ik kijk goed om me heen en ren dan naar de deur. Als ik hem open wil maken valt de deur ik het slot en voel ik mezelf weggetrokken door iets. "Heeeeeeeeeeelp!" Gil ik zo hard dat je me amper kan verstaan. Ik word de trap op gehesen en er daarna weer afgegooid.
Terwijl ik van de trap val voel ik mijn botten kraken.
Ik gil het uit van de pijn.
Pov Ali
"Snel! Achterom!" Zeg ik in paniek en we rennen de achtertuin in. Shit. De achterdeur zit op slot. "Hier," zegt terwijl ze me een schep geeft. Ze seint naar het raam en zonder er bij na te denken sla ik het woonkamerraam in. Er klinkt een hard geluid van vallend glas maar het boeit me niet. Zo snel als ik kan klim ik door het raam, dat ik me aan glas snij boeit me niks. Ik voel het bloed over mijn armen druppen.
Opeens staat Fleur voor me met Sophie bij haar nek. "Ali. Ga hier weg." Zegt Fleur terwijl ze me geschrokken aankijkt. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Nu. Voordat..." Fleur kan haar zin niet afmaken of ik voel iets in mijn lichaam gaan. Vanaf dat moment word ik licht in mijn hoofd en ik voel mijn oogkassen wegrollen.
"Ali!!!" Is het laatste wat ik hoor en dan voel ik mezelf niet meer.
JE LEEST
Charlie Charlie.
HorrorEmma, Kim, Suus, Ali en Sophie zijn vijf vriendinnen en zijn heel hecht. Op een avond besluiten ze het 'spel' Charlie Charlie te gaan spelen. Hierbij roep je een geest/demoon op je af en als je het spel niet goed afsluit laat je een poort voor de de...
