KELEBEĞİM

8.bölüm

Ben ve Arda! Melisin 'ben demiştim' bakışlarını es geçip Arda ya döndüm. "Arda şey... Yani biz... Biz sevgili mi olucaz?" ağzımdan kelimeler çıkarken hiç bu kadar heyecanlı olmamıştım. "İsmini temize çıkarmamızı istemiyorsan sen bilirsin ben sadece senin için çabalıyorum." aslında doğruydu. Ben kimim ki Arda beni gerçekten sevgilisi olarak kabul etsin. Sadece bu bir oyundu. "Peki o zaman Melise kimi bulucaksın?" ikimizde merak içinde Arda ya döndük. "Bi arkadaşım. Zaten melisten hoşlanıyordu. Hem onun hemde senin iyiliğin için." melis yüzüne neşeli bir ifade yerleştirirken ben ise hem hayal kırıklı hemde şevinç yaşıyordum. Arda ve ben gercek bir şekilde sevgili olamazdık. Ben bunun üzüntüsünü yaşarken Melisin telefon melodisi duyuldu. Masadan izin isteyerek kalktı ve uzaklaşmaya başladı. Masada ben ve Arda kalmıştık. Melis gelene kadar ikimizde hiçbir şey demedik ama arada Arda nın bana bakışlarını hissettim. 5 dakika sonra melis aceleyle masaya geldi. "Arkadaşlar benim acil gitmem gerekiyor görüşürüz." cevap beklemeden çantasını alıp gitti. İkimizde konuşmamakta ısrar eder gibi susuyorduk. Ben dayanamayıp bir şeyler söyleme çabasına girdiğim anda Arda da birşey söyledi. Aynı filmlerdeki gibi olmuştu." önce sen söyle" ne diyeceğini merak etmiştim. "Sahile inelim mi?" çok mu salaktım. Ne diyecekti ki bana zaten. "Olur." kısa cevabımdan sonra masadan kalktık. Ben çantamı takarken Arda masaya bir miktar para bıraktı. "Teşekkür ederim." sonuçta hesabı o ödemişti. "Ne için?" erkek te olsa bir teşekkür etmem gerekirdi. "Şey... Hesabı ödediğin için." yüzümde bir gülümseme oluştu. "Sen hep böyle güleceksen ben sana her zaman birşeyler ısmarlarım." gülümseyerek göz kırptı. İçimde oluşan tuhaf bir duygu vardı. Ardaylayken sanki Uğur'u aldatıyor hissine kapılıyordum. Ama o benim hakkımda söylenen yanlış şeylere inanmıştı. Bu haksızlıktı. Ben ona âşıkkken onun bunlara inanması haksızlıktı. Arda döndüm."biz sevgili olucaz ya yani şey yalandan sevgili, işte okuldakiler buna inanırmı yani senle ben..." cümleyi tamamlayamamıştım. "Sen merak etme güzelim herkes inanicak." bana güzelim dedi. ARDA BANA GÜZELİM DEDİ. Utanmıştım. Herkes inanicak demişti. Yani Uğur da. Uğurun inamasını istemiyordum ben. Sevgilim olduğunu bilirse hiç bir şansım kalmazdı ona karşı. Ardanın uzattığı pamuk şeker karşısında düşüncelerimin önemsiz olduğunu anladım. 'Senin zaten düşünebilmen mucize.' iç sesim bana laf mı sokmuştu. "Sussana sen çok olmaya başladın!" Arda bana deliymişim gibi baktı. Sessiz söylediğime adım gibi emindim ama Arda nasıl duymuştu."Ben kendi kendime söyleniyordum da önemli bir şey yok hadi devam edelim yürümeye." gülerek önüne döndü. Ne vardı bunda gülecek. Sanki kimse iç sesiyle konuşmuyordu. Ardanın aldığı pamuk şekeri yemeye başladım. Arda kendisine almamıştı galiba."sen niye almadın kendine?"
'Salak sevmiyodur belki' bu sefer cevap vermedim iç sesime. "Sen kendi kendine konuşurken ben bitirdim." ben o kadar çok mu konuşmuştum yaa. Yada o çabuk yemişti. Tabikide 2.seçenek daha mantıklıydı. Boş bir bank görünce oraya ilerlemeye başladım. Arda da arkamdan geliyordu. Oturduktan bir süre sonra resim konusunu sormak için ağzımı açmıştım ki Arda nın dudakları dudaklarımı örtmüştü.

Arda ve Sima ilişkisi hakkında ne düşünüyorsunuz?
Yorum ve votelerinizi bekliyorum...