Die Hard, Love Hard - Snamione

10. Bölüm - Sensiz Kaybolurum

- Severus... Lütfen...

Severus Snape asasını kaldırdı ve dosdoğru Dumbledore' a yöneltti.

- Avada Kedavra !

Severus' un asasının ucundan fışkıran yemyeşil ışık huzmesi Dumbledore' u tam göğsünden vurdu. Harry bağıramamıştı bile. Sesi bile çıkmamıştı. Dumbledore havaya doğru savrulurken sadece izleyebilmişti. Dumbledore bir saniye için sanki havada asılı kaldı ve ardından mazgalların üzerinden aşağı doğru uçtu...

*************************

Boğazı acıyla ağırsa, gözleri ağlamak için yansa bile bunu yapabileceğinden emin değildi. Kaybetmişlerdi. Artık yaşamıyordu. Voldemort'un karşısında durabilecek güçteki tek büyücü ölmüştü. Harry çöktüğü sandalyede daha da büzüldü. Öfke ve acı bir kapta yoğrulmuş ve tam göğsünün ortasına yerleştirilmiş gibiydi. Ron, Fred ve George yüzü parçalanmış Bill' i ST. Mungo' ya yetiştirmek için acilen yola çıkmışlardı. Greyback' ın çenesinden süzülen kanların kime ait olduğu gizemi de böylece çözülmüştü. Hermione parçalanmış revir duvarına büyüden bir bariyer kurmakla meşguldü çünkü hasta öğrencileri tutabilecekleri başka bir yer yoktu. Lupin Tonks' un patlamasından sonra iyice köşeye sinmiş, diğerlerinden uzak kalmaya çalışıyordu. Tonks Deligöz ile Bakanlığa geri dönmüştü. Kötü haberin iletilmesi ve alınacak önlemlerin belirlenmesi gerekiyordu.

Kimse Harry' e bakmıyor, dokunmuyor, bir şey sormuyordu. Buna cesaret edemiyorlardı. Hagrid yüzü gözü yanan kulübesi yüzünden kapkara, karşısındaki sandalyede oturuyor ve iri damlalar halinde akan gözyaşlarını masa örtüsü büyüklüğünde bir mendile silmeye çalışıyordu. Profesör McGonagall artık resmi olarak yeni müdür olduğu için diğer öğrencileri kontrol etme ve hasar tespit çalışmaları için koşturuyordu. Sonunda Hermione' nin işi bittiği anda o da revire gelebilecek vakti bulabilmişti. Sıkılgan ve tedirgin bir tavırla Harry' e yaklaştı.

" Neler olduğunu bilmemiz gerek Bay Potter. Bunu... Kimin yaptığını? Siz oradaydınız."

Harry yavaşça başını kaldırdı ve tükürür gibi bağırdı. " Elbette Snape yaptı! " Bir şangırtı koptu ve tüm başlar garip bir açıyla masaya dayanmış, bu yüzden de üzerindekileri devirmiş Hermione' ye döndü. Yüzü bembeyaz kesilmiş, kehribar rengi gözleri yüzüne bile büyük gelecek şekilde kocaman açılmış ve dudakları bir şaşkınlık ya da şok çığlığının sessiz bir ifadesiyle ' O ' şeklinde kalmıştı. " Oradaydım. Dumbledore ona yalvardı ama o dinlemedi. Her zaman Snape' ten şüphelenmiştim ama Dumbledore beni hiç dinlemedi! " Lupin " Ona güveniyordu. " diye mırıldandı. " Ona nasıl güvenebilir? Sırf Voldemort' un öldüreceği kişilerin kimler olduklarını öğrendiğinde ona gelip pişman olduğunu söyledi diye... " Lupin şaşkınlıkla genç adama bakıyordu. " İyi de Snape her zaman James' ten nefret etmiştir. Sadece bu yüzden olamaz. " Harry alayla gülüp " Tastamam bu yüzden güveniyordu. Bana kendisi söyledi. " dedi. Lupin bile sinirlenmiş görünüyordu.

McGonagall " Başka kimler vardı? " diye sorunca Harry ona baktı. " Parkinson... Aslında Dumbledore' u öldürme görevini ona vermişler ama yapamadı. O yapamayınca da Snape yaptı. " McGonagall elini ağzına kapatmış iki yana sallıyordu. Hagrid bir kere sümkürüp içini çekti. " Benim kulübemi de Malfoy yaktı. " Harry kaşlarını çatarak dev adama baktı. " Malfoy mu? O... " " İyileşmiş... " Hepsi ilk kez konuşan genç kıza döndüler. Hermione onlara bakmıyordu ama açıkladı. " Snape hastalığın çaresini bulmuş olmalı çünkü Malfoy Ron' u etkisiz hale getirip kaçmış. Çatışmaların olduğu tarafı değil gizli geçidi kullanarak bahçeye çıkmış ve orada kaçan ölüm yiyenlere engel olmaya çalışan Hagrid' in kulübesini yakmış. Herkesten önce onun buharlaşıp kaçtığını söylediler. " Harry hıhlayarak güldü. " Korkak. " Hermione doğrularak " Ben... İksir mahzenini incelemeye gidiyorum. Belki hastalığın panzehri hakkında bir şeyler bulabilirim. " dedikten sonra döndü ama Harry' nin sesiyle durakladı.