Manhid si crush

Part 8

Part 8

Joan's POV

My name is Joan, one of their best friends. Ako ang pinaka matanda sa amin kaya ako ang 'Ate' pero di ko sila pinayagan na tawagin akong Ate.

Eh halos parang magkaka-age lang kami and nakakatanda kaya kapag may "ate".

Kung nasan kami?
Tinatanong pa ba yan?

Syempre nasa tambayan namin. Hahaha!

"Guuuuys!" sabi ni Mich.

After 123456789 years nakita ulit namin siya, joooke! Mga 1week lang naman siyang nawala.

Syempre kailangan niyang asikasuhin si ceejay kasi matagal silang hindi nagkita at hindi naman kami nagseselos dahil dun kasi naiintindihan naman namin.

Pero speaking of selos...

"Hi mich! Kamusta na?" sabi namin.

"I'm fineee! Kayo kumusta?! Namiss ko na kayo. Buti kumpleto tayo. Sorry ngayon lang ako nakauwi ha? Ewan ko ba kay Ceejay at naisipang magtagaytay. May dala akong mga pasalubooooong!" sabi niya.

"Wow mich! Thankyouuuu!" sabi namin.

"Wala yun! Tsaka para makabawi manlang ako sainyo. Tumulong rin si ceejay mamili ng pasalubong. Haha!"- sabi niya.

Ang sweet and caring talaga nito.

"Nasan pala si Ceejay?" tanong ni John na kinagulat namin.

Silence.

"Wait, bakit ang tahimik niyo? Hahaha! Ahhh si ceejay nagmall mag-isa, may bibilhin lang daw siya. Ewan ko nga ba kung bakit ayaw magpasama eh."-sabi niya.

"Ahhhh. Dapat sinamahan mo siya, baka mawala yun." -sabi ni john

"Yun na nga eh, ayaw niya magpasama kaya nag-aalala ako."

Silence.

Nakakabinging katahimikan.

xxxx

*Anne's POV*

Ang manhid niya.

"Let's play." sabi ko.

At dahil sinabi ko na maglalaro kami, I will make my rules.

*kring kring kring*

Michelle's phone is ringing.

"Oooops mich, no cellphone allowed."

"A-aaahm sorry. Wait lang guys, si ceejay kaso tumatawag, sasagutin ko lang saglit pwede? Kasi nag-aalala na ako baka naligaw na yun o ano."

Ceejay again?!

Kung pagkain lang yung salitang "ceejay" siguro busog na busog na kami.

Hindi naman sa ayaw namin kay ceejay, pero kasi simula nung dumating dito si mich from tagaytay ceejay na lagi ang bukambibig niya.

Hindi ba siya nakakahalata?

*Erica's POV*

Haaaaaaays. Can't she feel it?! Can't she?

Medyo lumayo si mich to answer ceejay's phone call.

"Guys! I can't help it anymore. Ang manhid niya and we need to do something." sabi ni anne.

"A-aaaano anne wag nalang kaya? Hayaan nalang natin siya. Ayos naman ako. I understand. I still can." -sabi ni john.

"No! Hindi pwede! Ayoko. Susuko ka nalang ba John? Ha?! Yan ang mahirap sayo nandito na nga kami para suportahan ka tapos ikaw itong nagbababa sa sarili mo? You'll follow, my rule remember?" sabi ni Anne.

"Oo nga john, sige na, para matigil na din yang kamanhidan ni mich." sabi ni Joan

"Siguro karma nadin sakin to, siguro kung hindi niya na ako gusto ayos lang baka sadyang sumuko na siya. Ang manhid ko kasi. Ang hina hina ko. " -sabi ni John

"Tae naman pre! Ngayon ka pa susuko? Di ba mas challenging pag may kalaban ka? Mas mapapatunayan mo na mas karapat dapat ka!" -sabi ni saro

"Quiet guys, she's coming."

"Uhm, sorry kung natagalan." sabi ni Mich

"Ano kaba ba-babe ayos lang yon."sabi ni John na halatang inaalis lang ang awkwardness.

Nagkatinginan naman kami dahil sa sinabi ni John.

"Talaga babe? Thankyouuu! Uhm, so let's start the game?"

Why is she like that?

Ang saya padin niya?

Samantalang si John nahihirapan na.

Michelle, manhid ka ba talaga?

"I'll tell you the mechanics of the game. Spin the bottle lang siya pero dapat sundin lahat ng iuutos. Kapag nakapili na either truth or consequence dapat gagawin okay? At ang tatapatan ng likod ng bote ang siya namang magtatanong." sabi ni Anne.

"Sounds exciting! Let's start."sabi ko.