Manhid si crush

Part 10

Part 10

*Michelle's POV*

I can feel something.

Are they hiding something?

Are they angry?

Did i do something wrong?

Àrrrrrrrrgh!!!

And i can feel na nagiging awkward kaming lahat.

Why?

Is it my fault?

Dahil ba hindi na ako nakakasama sa kanila?

Nagtatampo kaya sila?

May nagawa ba akong mali? Wala naman diba?

Meron ba?

Tell me, someone, tell me!

Haaaaaaays.

I'm here inside my room hiding in my blanket.

I saw john's face became sad when I said that ceejay is now courting me.

Haynako michelle! Aasa ka naman?!

Yes, I allowed ceejay to court me pero it doesn't mean na mahal ko siya or gusto ko rin siya.

It's just that i gave him chance because I want him to prove himself to me.

And I know na hindi naman malabo na magkagusto rin ako sa kanya. Tulad ng sinabi ko noon, ideal boyfriend ng lahat si ceejay.

Oo, medyo unfair, pero ceejay knows everything.

Yes, everything.

We're bestfriends, alam niya bawat kilos ko. Lahat about me.

| Flashback |

We are watching a movie entitled "50 first dates" in the living room.

Iyak ako ng iyak kasi nakakalungkot yung story na nakakakilig.

Kahit na alam kong hindi siya mahilig sa ganito, pero pinanood niya parin.

Nakatuwa lang.

"Grabe yung effort nung lalaki no? Kakaiba."

I was shocke nung hinawakan niya yung kamay ko.

Aalis ko sana pero nakita ko na nakayuko siya. He's not looking at me.

"Chelle, alam ko na bestfriend lang ang tingin mo sakin. But I would like to say thankyou, thankyou for giving me a chance to court you."

"Ceee-ajskd"

Hindi niya ako pinakinggan tapos nagsalita lang siya ulit.

"Kilala kita Chelle, alam ko kung ano ang ayaw at gusto mo. Alam ko kapag inaantok ka na, nagugutom or kahit kapag may monthly period ka."

Napatawa naman ako sa sinabi niya.

"Hooooy! Manyak ka."

"Manyak agad? Di ba pwedeng ang lakas mo kasi toyoin kapag meron ka?"

Oo nga naman. Hahaha!

"I understand you Chelle, but nothing will lose if i try right? I just want you to see that I am serious about this. Hindi kita pinipilit o kung ano. Ito na yun eh, inamin ko na sayo at kung ititigil ko lang, parang wala rin diba?Gusto ko lang na mapatunayan na totoo ako sayo. How I wish hindi nalang kami lumipat ng Canada, baka siguro hindi ka na nawala sakin. That is mg biggest regret. I missed you chelle."

He hugged me after that.

*John's POV*

[A/N: Eto na po yung POV ni John. Enjoy :D]

Hindi ko gusto si mich.

At hindi rin ako manhid.

Hindi ko siya gusto kasi mahal ko siya. Corny pero totoo. At hindi rin ako manhid kasi nagmamanhid manhidan lang ako.

Ang totoo ako yung takot masaktan.

Natakot ako.

Noong una, yung mga kasweetan namin, yung exchange namin ng salitang 'I love you' siguro para sa kanya wala lang yun, pero sa akin? I really mean it.

Nanghihinayang ako dahil ngayon lang ako nagkalakas ng loob na aminin sa sarili ko na mahal ko nga siya.

Kasi nung una takot ako, natakot ako na baka hindi niya ako gusto, na baka may iba na siyang gusto.

But I learned many things. Gaano ba katangkad ang pagsisisi at lagi siyang nasa huli?!

When you love someone what's  important most is that person's happiness and it doesn't matter if the person you love haven't loved you back.

Aaminin ko, natakot ako. Duwag ako. At kaya dahil don kaya maaagaw na sakin ang taong matagal ng malapit sa akin pero di ko naman nagawang kunin. Kaya ngayon eto ako, nagpapakahirap. Nagpapakahirap ako para mabawi siya sa akin.

Nasaktan din ako, dahil umpisa palang alam kong malaki na ang lamang sa akin niyang ceejay na yan, at sa ilang araw niya na nakasama si mich naunahan niya pa akong manligaw.

Alam kong talo na ako pero di ako pwedeng sumuko. Ngayon pa ba ako susuko na alam kong may malapit ng makakuha sakanya?

Hindi pwede. Hindi na muli pa akong magpakaduwag.

I need to get back what's mine.

xxxx