Chapter 6

14 0 0
                                    

Chapter 6

Kaylee’s POV

The days passed quickly. We had loads of work in school among of the quizzes is given to us; the preliminary examination is also approaching.

Nasanay na din ako na laging nakikita si boy-parking lot. Ugh. We also bumped into each other always. I don’t know if it is just that I am stupid sometimes or those moments we’re really meant to happen. Err. Meron bang ganun.

Masakit lang sa pride kasi kahit ilang beses kaming magkabungguan ‘which is accidentally’, di pa rin siya nagpapakilala. Ganun naman tayo di ba minsan nag-eexpect tayo na magpakilala man lang sila. But no, we just always saying sorry to each other and took our separate path after then.

Perhaps I was just a little upset with the attention of most guys give to me at all times and here it is now that a person treats me like no one. Hindi naman sa nagbubuhat ako ng sariling upuan, kung siguro ibang tao mga yun with same situation, sigurado nagkakilala na sila. Alam ko iispin ng iba na bakit pa nila kailangan magkakilala? For what? Just maybe… for being polite to each other. Lalo na kung laging nangyayari yung ‘aksidenteng bungguan’.

‘Well, bakit nga ba ako nagpapa-stress pa dun. That’s nonsense. Ang babaw mo Nav ginagawa mo pang big deal yun.’

“Hi Naveen.” Natapos ang pagmumuni-muni ko ng biglang may nagsalita. I was at the garden of the school waiting for Audrey. Pauwi na kami ng may nakalimutan ito sa classroom. Tinignan ko yung may-ari ng boses na yun. Nakangiti ito at nakatingin sa akin.

“What?” Masungit kong sagot sa kanya. Eto yung mayabang na varsity player. Umupo ito sa tabi ko ng di humihiwalay ng tingin sa akin.

“I’m Aaron.” Pagpapakilala nito.

“I’m not even asking for your name.” I’m so mean yeah I know that.

“Tama nga sila, masungit ka nga. But you’re beautiful.” Hah! Style mo din bulok.

“I know. Thanks but no thanks.” He chuckled.

I looked for my phone. Tinext ko si Drei na pakibilisan. I don’t feel like talking with this arrogant.

“Liligawan kita.” Bigla nitong sabi. Di naman siya nagtatanong di ba. Ang taas ng tingin sa sarili. Conceited.

“Okay ikaw bahala.” Tutal hindi rin siya nagtatanong. Bahala siya. Ilang weeks na rin akong walang laro. Isa rin itong Aaron nato na di marunong magseryoso. Tignan nga natin.

“Really?” Di makapaniwalang tanong nito na nagliwanag bigla ang mukha. “So I think I could start now? I’ll drive you home.” He said while getting up. He offered his hand to me.

“Nav, let’s go. Buti nandoon pa.” Napatingin kami kay Audrey na hinihingal pa habang nagsasalita. Nagmadali nga ito na makabalik dito. Hahaha.

“I think that’s a bad idea for now.” I said to Aaron while controlling my laugh. Nakasimangot na ito. And I glanced at Audrey with confusion in her face.

“Ah yeah. Next time na lang. Take care.” I smiled at him.

Ng makalayo na kami ay dun palang nagsalita si Drei.

“What was that? Buti pinansin mo na yun?” Tanong niya habang nakakunot ang kanyang noo.

“He wants to drive me home. Sabi niya manliligaw daw siya.” Walang ganang sagot ko sa kanya.

One Day the Playgirl Fell In Love--On HoldTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon