Behind These Smiles... (ShortStory)

Chapter Por

Chapter Por

*tok*tok*tok*

“hoy ! Trisha ! bumangon ka na nga dyan ! ano ka prinsesa ? kababae mong tao! Di ka pa tumataypo dyan?! Nauna pang sumikat yung araw kesa sa paggising mo ha ?! tayo na ! magwalis ka ng bakuran ! magluto ka ng sinangag ! hindi ung lahat iaasa mo sakin !” – mama

“uhggghhhgghghgh. Shige po-hoo “ – me

“nyeta! Bilisan mo at nagugutom na ako!” –mama

Tas narinig ko na ung yabag nya pababa ng hagdan. Tumingin ako sa orasan.

O________O

The heck!? Gusto ko nang magmura ! sheeeet ! alas-5 palang ha ?! gutom na sya !? grabe naman ! sumisikat nab a ang araw pag 5 am palang ?! waaaaaaaaah .

Tumayo na ako kaysa naman mapagalitan pa diba ?!

Ayun inayos ko na yung kwarto ko. Kwarto ko nalang nagmamahal sakin tas d ko pa aayusin. Syempre nililinis ko ng todo todo toh noh!

Bumaba na ako at nagtunggo agad sa kusina. Aahh. Alam ko na. kaya ako ginising nito para magluto ng babaunin ni kuya. Galling talaga ! hanep ang nanay ko! Da best! Di ba nya talaga ako bbigyan ng khit isang araw na pahinga ko dito sa bahay ?! kelangan ako talaga ang nag aasikaso ng lahat ?! anong ginagawa nya !?

Ay ! tama na nga Trisha! Mama mo pa rin yan. Chill.

Nagluto na ako ng hotdog, egg at becon tsaka sinangag.

Pagkatapos ko ihanda yun sa hapag kainan. Tinawag ko na sila mama, papa at kuya para makakain na.

“oh ?! bakit buo ung pulo ng itlog ? diba sabi ko malasado lang ?! tengene naman ! ayoko na magbaon ma! Kawalang gana yang Trisha nay an !” – kuya

“eh ano, sorry kuya, kasi naghiwa pa ako nun ng sibuyas at bawang, nawala sa isip ko yung piniprito ko eh” – me

Wew! Nasabi ko ba lahat yun ?! di nga ?! nasabi ko yung ng walang pumuputol sakin ?! yes!

“yan kasi hirap sayo Trisha! Pag may pinapagawa, di ka nakikinig. Anong nangyayare?! Nasisira lang ! o kaya palpak! Kung wala lang din sa loob mo na lutuan yang kapatid mo ng babaunin nya! Wag ka nang magluto para samin! Lutuan mo nalang ang sarili mo! Wala ka talagang kwenta!” – papa

Shoot.

Wala ka talagang kwenta

Wala ka talagang kwenta

Wala ka talagang kwenta

 Nag igting sa tenga ko yung sinabi ni papa.

Nahampas ko ung kamay ko sa lamesa.

Napatingin silang tatlo sakin. Tumungo nalang ako.

“ sorry po. Akyat po muna ako. Aayusin ko lang higaan ko.” –me

Di na sila nagsalita. Umakyat nalang ako sa kwarto

Letse naman! Umagang umaga ! nagpapadehydrate ako?! Iyak nanaman ?! anu bayan ! nakakaines na ha ! iyak nalang ng iyak ?! wala nang lam gawin kundi umiyak mag isa ha ?! andun nay un Trisha eh ! mapagtatanggol mo na sarili mo! Di ka parin nagsalita!!

Bakit ba kasi?? Mama, papa, kuya?? Anu po bang kulang ha ?! ina-ayos ko naman po lahat ng pinapagawa nyo. Pinagsisilbihan ko kayo kahit na yung katulong dapat yung gumagawa nun. Dapat ako nalang pinapasweldo nyo eh. Dapat ako nalang. Wala naming ginagawa yung katulong. Nakatunganga lang. ako parin naman gumagawa ng lahat. O kaya dapat.. dapat.. di nyo nalang ako BINUHAY.. dapat pinamigay nyo nalang sana ako. Pero.. oo nga pala. HAHA . PAG PINAMIGAY NYO AKO WALA NA KAYONG ANAK NA AALILAIN! Wala na. wala na kayong uutos utusan! Hays. Hirap talaga ng ganto.

Napaka iyakin ko.

*tok*tok*tok*

 Nagpunas naman daw agad ako ng luha baka si mama yan . baka masapok pa ako at tanungin kung ano ang iniiyak iyak ko. Ikaw kaya sabihan ng papa mo na wala kang kwenta kahit lahat ginagawa mo na Makita lang nila na mahalaga ka !

“hoy, ligpitin mo na yung kinainan sa baba. Aalis kami ng papa at kuya mo. Ikaw na bahala dito” – mama

Pagkatapos nun wala na akong narinig na iba kundi yung

“talaga ma?! Mag mamall tayo?! Bibili nyo ako ng cellphone ?! …. Ano?! Pati si Trisha ?? … bakit ??? …. Ahhh . okay !” – kuya

Nako . yan nanaman. Cellphone nalang katapat nitong ginawa nila sakin? Eh kung sinama nalang nila ako sa lakad nila at nag enjoy kaming pamilya ???  mas okay pa yun. Atleast naramadaman ko na isa ako sa pamilyang ito. Hindi yung para akong material girl na isang gadget lang. okay na ako.

 Grabe.

Tumayo na ako at palabas n asana ako ng pinto nang bigalang sumakit yung likuran ko.

“aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah.”