Change Your Life (1D Harry Fanfiction)

Kanker..

POV Olivia ik hoop super lang' zegt Sanne. Ik loop weer terug naar de balie. 'Mag Anna alweer naar huis?' vraag ik aan haar. 'Ja tuurlijk, maar ze heeft een kleine hersenschudding' zegt ze. 'Oh daar weet ik niks van, ze zei alleen maar dat ze schade heeft opgelopen'

POV Anna

Ik voel me heel zwak, en duizelig. Alles draait om me heen. Ik val flauw. Ik hoor nog allerlei stemmen om me heen. Ik val in een diepe slaap. Ik word wakker. Er zitten allemaal draadjes en buisjes om en in me. Ik kijk naast me. Daar staat Olivia te huilen. 'ik... ik.. ikk moetttt jee iettsss vertellleennnnn' huilt ze stotterend. 'Maarrrr dattt vertellddd Dr.Tijmmm welll' huilt ze verder. Ik ben helemaal door de war.  Waarom moet Liv huilen?

En  wat moet de dokter tegen me zeggen. Alles word druk in mijn hoofd. Ik begin te stressen. Opeens komt de dokter binnen.'Olivia, kun je even ons met rust laten?' vraagt de dokter vriendelijk. Langzaam strompeld ze weg. 'Uhm Anna, dit is misschien een harde klap, maar we hebben gevonden dat je kanker hebt' zegt de dokter kalm en rustig. 'wat?' piep ik. Ik begin te huilen. 'kannkkerrrr???' stotter ik? Het was echt een shock.

Ik kan het niet geloven. Ik heb kanker.... Er is geen medicijn voor dit ziekte. Ik kan er dood aan gaan! 'Elke maand moet je een diagnose opnemen hier' zegt de dokter. 'Maar dan moet 1 van je vriendinnen of ouders je brengen want er is kans dat je zomaar onderweg flauwvalt' zegt de dokter. 'Olivia kom is' roept Dr.Tijm. 'Kun je misschien regelen dat als ze ergens naartoe gaat er altijd iemand bij haar is, ze kan plots flauwvallen' zegt hij tegen Olivia. 'Komt goed' zegt ze snikkend.

POV Sanne

Omg ik kan het serieus niet geloven voor Olivia, eerst Harry en nu Anna. Ookal ben ik met Olivia meegegaan naar Nederland toen ik haar maar een paar minuten kende, het voelde goed. Ze heeft extra steun nodig. Ze komt weer huilend terug. ´Sssstt stil maar´ troost ik haar. 'Dankje, je bent echt een goede vriendin' zegt ze iets kalmer. 'Ssssst het komt wel goed' zeg ik tegen haar. Ookal gaat het niet goed. Als ze uitgehuild is gaan we weer terug naar Anna. Van de dokter mag ze al naar huis.

Samen gaan we met de auto naar huis. Ik maak thee voor ons 3en. Ik nip aan mijn thee. 'Uhhmm dus.....' zeg ik om de kille stilte te verbreken. 'Dusss......' zegt Anna terug. 'Ik denk dat je goed moet uitrusten' zegt Olivia tegen Anna. We stoppen haar in haar bed net als een klein baby. 'Echt bedankt dat jullie dit voor me doen' zegt ze tegen ons. 'Geen probleem, dit is het enige wat we voor jou kunnen doen als bedankje dat we hier mogen ''wonen'' en ik denk wel dat het mijn schuld is dat je werk neergeschoten' zegt Olivia triest.

POV Harry

Echt nergens. Pfffff ben ik dus gewoon naar Nederland gevlogen om niets?! Boos trap ik een prullenbak om. Harry kalm blijven. Denk ik. Maar het lukt verdomd niet. Als Caroline nooit in mijn leven was opgedoken dan was dit nooit gebeurd. Dan was mijn hele leven veel beter dan dit. Ik kijk op mn iphone, 70 berichten en 12 gesprekken gemist.

Ze zijn allemaal van Liam, Louis, Niall en Zayn. Ze zijn vast en zeker ongerust. Ik verwijder ze allemaal. Dit is veel belangerijker. Ik MOET gewoon haar vinden.  Ik loop weer naar mijn hotel waar ik verblijf. Ik stap boos de lift in. Snel komen er andere mensen erbij. Ik druk alle knoppen in. Eerst naar de kelder dan naar de top. Boos kijken de mensen in de lift me aan. 'WAT KIJK JE NOU' schreeuw ik ruw tegen ze.

'Tssss' zegt een klein irritant meisje. Ik moet echt even straks in bed gaan chillen. Het was een zware dag geweest. Als ik na 2 dagen haar echt niet kan vinden dan ga ik terug. Naar Londen. Als ik bij mijn deur kom graaf ik in mijn broekzak. 'SHITT WAAR IS MIJN KAART' roep ik boos. Ik ren naar de trap en ga naar de balie.

'Meneer ik ben mijn kaart kwijt' zeg ik rustig. 'Wat is je kamer?' '138' 'hier is een reserve, als je deze kwijt raakt kost ie 20 euro' zegt hij. 'dankjewel!' ik loop weer terug naar mijn kamerIk plof neer op mijn bed en ga een beetje tv kijken.