MASUM

♣YAPAMAZSIN!♣

∆2.Bölüm∆06.08.2015.
               ♥İyi Okumalar♥
Artık yat sen batu."Diyerek uykulu gözlerle Batuya baktım.Doğum günündeki gelen oyuncaklarla oynuyor beni takmıyordu." Batuu kime diyorum ben yat artık."diyerek beni duyması için biraz daha sesimi yükselttim.
"Abla uykum yok uyumuyucam ben." Dediğinde bile ne kadar uykusu olduğunu anlıyordum.Okulu için 9'da.kalkıyordu ve şuan saat 1:40 dı.

Yerimden kalktığımda Batu anlamış olucakki benden kaçmaya başladı."Batu kaçma gel buraya uyuman gerek yarın okulun var nasıl kalkmayı düşünüyorsun."

Aslında batu kalk dendiğinde kalkan biriydi fakat yarın kimin kaldıracağını bilmiyordum.Yarın 6'da işte olmam gerekiyordu.!

Ceren film'den gözünü ayırarak yanıma geldi ve 'Ben hallederim' diyerek Batu'nun yanına gitti.
Batu Ve Ceren çok iyi anlaşıyordu.

"Batu hadi gel senin odana gidelim ve sana hikâye anlatayım." diyerek elini uzattı Ceren Batu'ya.
Batu gülerek elini tuttu ve "Olur", dedi.

Onlar gittikten sonra tamamen film'e odaklanmıştım.Uykum kendini gösterirken gözlerimi kapatmamak için fazla zorluyordum.

×Sabah×
Gözlerimi araladığımda yatağımdan kalkmaya çalıştım.Fakat daha sonra yatağımda olmadığımı farkettim.Salondaki koltukta yatıyordum.
Ah,Dün gece burda uyuya kalmıştım sanırım.Gözüm Çerçevenin yanında ki Saat'e takılınca endişeyle ayağa kalktım.Saat 11:00'dı.
İşe geç kalmıştım.
Hemen odama yönelerek iş kıyafetlerimi dolaptan çıkardım.Ütülenmesi gerekiyordu fakat çok geç kalmıştım.Giyindikten sonra aynanın karşısına geçerek tokayla saçlarımı topladım.

Bugün fazla özensiz gidicektim ama sorun onda değil ise gittiğimde patronumdan işiteceğim azardı. Yada kovulabilirdim.

Odamdan çıktıktan hemen sonra hızlı adımlarla Batu'nun odasına girdim.Okula gidememişti.

Batu'nun uyuduğunu görünce telefonumu çıkararak Ceren'i aradım.

İkinci çalısta açmıştı.
"Alo Pelin"

"Ceren bir kaç saatliğine Batu'ya bakmak için gelir misin?" diye sordum.
"Tabiki gelirim.Sen işte misin?Batu okula gitmedi mi?"

"Daha sonra söylerim geç kaldım.Batu şuan uyuyor ben de evden çıkıyorum şimdi uyanacağını sanmıyorum." diyerek telefonu kapattım.

Evden çıktığımda taksi bulamamakta benim şanssızlığımdı.Biraz daha yürüdüğümde Taksi durağına gelmiştim.Tam boş bir taksiye binecekken Gözlerimin kapatılmasıyla görüşüm bulanıklaştı.

••

Gözlerimi araladığımda Hastanede olacağımı düşünüyordum.Bayılmıştım sonuçta değil mi?Fakat Hastane'de olsam bir koltukta yatıyor olmazdım.Peki ben neredeydim?
Gözlerimi açmak için biraz daha zorladığımda başarabilmiştim.
Siyah bir odadaydım.Sadece yattığım koltuk ve birde şifonyer vardı.Burası neresiydi?Korkmam gerekiyor muydu?

"Demek uyandın."diyen tanıdık sese yüzümü çevirdim.Bu dün bana yavşıyan patron'un oğluydu kesinlikle.
"Neredeyim ben "diye saçma bir soru sordum.Nerde olabilirdim ki ya evindeyidim yada herneyse.

"Benim evimdesin." korktuğumu çok fazla belli ederken ağzımı araladım."N-asıl yani niye burdayım niye beni kaçırdın!"

"Seni kaçırdım mı?isteyerek burda olduğunu sanıyordum." diye güldüğünde yüzümü buruşturdum.

Gülüşü midemi bulandırıyordu.
"Beni rahat bırak,İşe gitmem gerekiyordu benim." diyerek burdan gitmeme izin vereceğini düşündüm fakat daha sonra zaten bir nevi Patro'numun o olduğu geldi aklıma.

"Kovuldun diye hatırlıyorum." Dediğinde gözyaşlarım kendini belli etmeye başladı.Gözlerimi yakıyordu!.

"Niye" ağlamaklı sesimle karşımdaki beni kaçıran bir nevi patronum olan çocuktan gözlerimi kaçırdım.

"Niye mi? İşe Geç kaldın."

"Gece geç saatte yatmıştım birdaha olmaz." Dediğimde sırıttı.Ona yalvardığım için kendimden nefret ettim.Sırıtışını izlemiştim birde."Ya da iyiki kovmuşsunuz siz kovmasaydınız ben çıkcaktım zaten.Patronumun senin gibi oğlu olduğunu duyunca insan işe gelmek istemiyor haliyle."Dediğimde kahkaha attı."Beni gören kızlar
İş teklifinde bulunuyor.Hatta zengin olmalarına rahmen garsonluk yapmak istiyorlar."dediğinde bende güldüm."Göz zevleri çok kötü bir doktora gözüksünler"dedim.
"Yeter" diye bağırdığında yerimde adeta pusmustum.
"Bundan sonra benimle kalıcaksın."

"Hayır Saçmalama seninle Ölsemde kalmam." Dediğimde sırıttı."Bende tam onu diyecektim."Ne yani beni mi öldürecekti?.

"Eğer benimle kalmassan Kardeşin ölür."dediğinde ağlamaya başlamıştım.Karşısında ağlamak istemiyordum.Ama söz konusu kardeşimse.

"Yapamazsın" diye bağırdım son sesimle.
"Yaparım"Gayet sakin bir sesle söylemişti bunu.Belki bundan önce kaç kişiyi öldürmüştü.Hiç zorlanmadan yapacağını biliyordum.

"Neden bunu istiyorsun." diye mırıldandım ağlamam dahada siddetleniyordu.Kardeşimin yüzü geliyordu hep gözümün önüne Masum yüzü.Benim kardeşimden başka kimsem yoktu ki.

"Zamanı geldiğinde Öğreneceksin Gürsu." dediginde daha çok cümlenin sonuna Soyadımı eklemesine şaşırmıştım.

"Kardeşime zarar verme."

"Tercihine bağlı."Ah kabul edemezdim ki.Tanımadığım biriyle aynı evde solumak.

"Kardeşime kim bakıcak o daha küçücük."Yüzüne baktığımda bununda cevabını bildiğini anladım.Herşeyi önceden hazırladığı belliydi.

"Sahiplenecekler."dediğinde yine ona baktım.Yapamazdı değil mi?kardeşimi bir Aileye evlatlık veremezdi.Ya kardeşime iyi bakmazlarsa.Canımdan sevdiğim kardeşime bakamazlarsa.
"Kardeşim'e işkence ederlerse." diye sordum zorlukla."Senden iyi bakacaklar kardeşine emin ol."

"Benden iyi bakamazlar!Kardeşimin bana ihtiyacı var anladın mı!"diye bağırdım karşımdaki beni kaçıran adama.Daha ismini bile bilmiyordum.

"Sana ihtiyacı yok aileye ihtiyacı var onun.Sen ona hiçbir zaman aile sevgisini gösteremedin çünkü hep kardeşine bakmak için çalıştın durdun belki birbirinizin  yüzünü bir saat görebildiniz." Ne kadar haklı olduğunu düşündüm bir an.Ben kardeşime iyi bakmak için çalışırken o benim sevgimi isterken ben ona sevgi veremiyordum.

"Haklısın." diye mırıldandım."Ama ben kardeşim olmadan yaşıyamam.Seninle de yaşamak istemiyorum."diye bağırdım.

"Kardeşin'i daha sonra yanımıza alırız.Fakat şuan düşünmüyorum."

"Niye benimle yaşamak istiyorsun!"

"Sana bunu şuanda söyleyemem demiştim.Şimdi kalk kardeşini ailesine götürücez." diyerek elimden sürükleyerek kaldırdı.